Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ο πολιτικός, Ο Άγιος Τόμας Μορ
Ο άγγλος ουμανιστής, πολιτικός και συγγραφέας Τόμας Μορ (1478 – 1535), ευρύτατης μόρφωσης, θεολογικής και κλασικής, ήταν βαθύτατα θρησκευόμενος και ένιωθε μεγάλη κλίση για την Εκκλησία. Υπάκουσε όμως στην απόφαση του πατέρα του και έγινε δικηγόρος. Δεν άργησε να διακριθεί σε αυτό το επάγγελμα, που άρχισε να το ασκεί το 1501. Το 1504 ο Μορ παντρεύτηκε την Τζόαν Κολτ και στο σπίτι τους φιλοξένησαν επανειλημμένα τον μεγάλο Ολλανδό ουμανιστή Εράσμο, ο οποίος μάλιστα εκεί έγραψε τη σάτιρά του Μωρίας εγκώμιον.
Ονειρεύτηκε μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεινά της εποχής του, μια κοινωνία που θα επιζητούσε την ηθική τελείωση και την πνευματική διαύγεια των μελών της, ονειρεύτηκε την Ουτοπία.
Δημιούργησε μια φανταστική πολιτεία, την Ουτοπία, που ήταν απαλλαγμένη από ελαττώματα, πάθη και την εξάρτηση από τα υλικά αγαθά ,προσεγγίζοντας ιδεολογικά την Πολιτεία του Πλάτωνα. Αλήθεια, λίγες οι διάφορες ανάμεσα στα δύο αυτά εξαίρετα έργα.
Χάρη σε αυτό, αργότερα το ουσιαστικό «ουτοπία» και το επίθετο «ουτοπικός» καθιερώθηκαν στις ευρωπαϊκές γλώσσες ως χαρακτηρισμοί κάθε σχεδίου, που δεν έχει πιθανότητες να πραγματοποιηθεί. Προπάντων όμως στάθηκε το πρότυπο για πολυάριθμη σειρά ανάλογων συγγραμμάτων, που εμφανίστηκαν έκτοτε ως περιγραφές φανταστικών, αλλά σοφά οργανωμένων κοινωνιών, με γνωστότερα ανάμεσά τους την Πολιτεία του Ήλιου του Τομμάζο Καμπανέλλα (1623), τη Νέα Ατλαντίδα του Φράνσις Μπέικον (1627), το Έτος δύο χιλιάδες τετρακόσια σαράντα του Σεμπαστιέν Μερσιέ (1772), το Ταξίδι στην Ικαρία του Ετιέν Καμπέ (1840), το Κοιτάζοντας πίσω του Έντουαρντ Μπέλλαμυ (1888), το Νέα από το πουθενά του Ουίλλιαμ Μόρρις (1890), τη Μοντέρνα Ουτοπία του Χ.Τζ. Ουέλς (1905) και το Ουώλντεν Δύο του Μπ.Φ. Σκίννερ (1948).
