Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Η Μεσοποταμία, η οποία περιελάμβανε το μεγαλύτερο τμήμα του σύγχρονου Ιράν, πήρε το όνομά της από τα δύο σημαντικά ποτάμια που κυλούν στο έδαφός της: τον Τίγρη και τον Ευφράτη. Οι δυο ποταμοί με τις πλημμύρες τους χάριζαν ζωή στην περιοχή και μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν τόπο που θα φιλοξενούσε έναν από τους πιο παλιούς πολιτισμούς της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, η έναρξη του πολιτισμού τοποθετείται στην 5η -6η χιλιετία π.Χ., χωρίς να αποκλείεται η παλαιότητά του να είναι πολύ μεγαλύτερη.
Στην περιοχή κατοίκησαν ινδοάρια και σημιτικά φύλα: Σουμέριοι, Ακκάδιοι, Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Γκουτέοι, Χιτίτες κ.α. Η ιστορία της Μεσοποταμίας χάνεται στο μύθο. Μάλιστα ένας από τους δικούς της καταγραμμένους μύθους θεωρείται ως το πιο αρχαίο γραπτό κείμενο που έχει βρεθεί μέχρι στιγμής. Πρόκειται για το Έπος του Γιλγαμές, που χρονολογείται στις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. και αφορά τον ήρωα-εκπολιτιστή του πολιτισμού αυτού.
Στην περίπτωση του πολιτισμού της Μεσοποταμίας, μένουμε έκπληκτοι μπροστά στην ευγένεια της σκέψης και της έκφρασης που διαπνέει τα ιερά τους κείμενα, το σεβασμό στους θεούς τους, τους νόμους της δικαιοσύνης, τα δικαιώματα των γυναικών, την εκπαίδευση των παιδιών σε σχολεία από τους ιερείς, τη μεγάλη τέχνη τους στην αρχιτεκτονική με τις τεράστιες κατασκευές και τις πλούσιες διακοσμήσεις, την πλούσια γνώση τους για την αστρονομία και την αστρολογία, το πρώτο ημερολόγιο, τα αρδευτικά συστήματα, στοιχεία που δείχνουν την ύπαρξη ενός μεγάλου πολιτισμού.
