Ο Άνεμος συνάντησε ένα όμορφο Λουλούδι και το αγάπησε.
Όταν εκείνος τρυφερά χάιδευε το Λουλούδι, εκείνο απαντούσε με πιο μεγάλη αγάπη. Εκφραζόταν με πιο έντονα χρώματα και δυνατό άρωμα.
Όμως ο Άνεμος ήταν αχόρταγος και σκέφτηκε: “Εάν δώσω στο Λουλούδι όλη μου τη δύναμη και την ισχύ, αυτό θα μου χαρίσει κάτι πολύ ωραίο και μεγάλο”. Η αναπνοή της αγάπης του ήταν τόσο δυνατή, ώστε το Λουλούδι δεν άντεξε αυτό το πάθος και λύγισε.
Ο άνεμος απεγνωσμένα προσπαθούσε να το σηκώσει και να το αναστήσει, αλλά δε μπόρεσε. Τότε ηρέμησε και με την τρυφερή ανάσα της αγάπης, προσπάθησε να το αναζωογονήσει. Εκείνο όμως μαραινόταν μπροστά στα μάτια του.
Τότε ο Άνεμος φώναξε με οργή:
– Εγώ σου έδωσα όλη τη δύναμη της αγάπης μου. Εσύ δεν έχεις δυνάμεις να μου απαντήσεις με το ίδιο πάθος. Δε μ’ αγαπούσες!
Όμως το Λουλούδι δεν απάντησε, γιατί ήταν νεκρό.
Εκείνος που αγαπά, πρέπει να θυμάται: Η αγάπη μετριέται όχι με δύναμη και πάθος, αλλά με τρυφερότητα και στοργικότητα.
