«Ποτέ μην σπαταλάς χρόνο για να κάνεις κάτι σημαντικό, όταν εκεί έξω υπάρχει ένα ηλιοβασίλεμα που μπορείς να παρακολουθείς» – C. Joybell C.
Αυτό που χρειάζεται είναι απλά να υπάρχεις. Εκείνο τον καιρό δεν καταλάβαινα τα λόγια της δασκάλας μου. Η ταυτότητά μου ήταν μπλεγμένη μέσα στη φιλοδοξία μου. Πολεμούσα το εσωτερικό μου κενό, υπερφορτώνοντας το πρόγραμμά μου. Πολεμούσα την κατάθλιψή μου προσπαθώντας να κάνω περισσότερα. Τίποτε από αυτά όμως δεν λειτουργούσε.
Και η απάντηση ερχόταν ξανά και ξανά η ίδια, ήρεμη και δυνατή: «Αυτό που χρειάζεται είναι απλά να υπάρχεις». Ευτυχώς, η δασκάλα μου ήταν τόσο σοφή όταν μου έλεγε να κάνω λιγότερα ενώ με έβλεπε να αγκιστρώνομαι από την πολυάσχολη ζωή μου.
Αυτά είναι κάποια από τα μαθήματα που έμαθα λοιπόν πριν από 30 χρόνια, όταν η δασκάλα μου με προσκάλεσε σε ένα άδειο πάρκινγκ μακριά από το σπίτι μου και έξω από την πόλη που ζούσα. Εκεί συναντιόμασταν κάθε μέρα για να παρακολουθήσουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα.
Πώς να απολαμβάνουμε τη στιγμή: 5 μαθήματα ζωής που μας διδάσκει ένα ηλιοβασίλεμα
Μάθημα 1ο: Ζήσε βαθιά την κάθε στιγμή
Υπήρχαν όμορφα πάρκα στην πόλη. Οι περισσότεροι επέλεγαν αυτά τα μέρη με τα παγκάκια και το σιντριβάνι για να παρακολουθήσουν το ηλιοβασίλεμα. Αλλά αυτό έμοιαζε πολύ με την τόσο καλοφτιαγμένη ζωή μου. Αντιθέτως εμείς καθίσαμε στο χώμα. Και ήταν μαγικά.
Οδηγώντας προς εκείνο το ξεχασμένο πάρκινγκ, νιώθαμε την απομόνωση, το ξεχασμένο, ξερό τοπίο. Αλλά σε εκείνη την περιοχή ήταν που ανακάλυψα τη ζωή. Παρακολουθούσα τα πουλιά και τις σαύρες, ανακάλυψα μικρά λουλούδια. Κάτω από την επιφάνεια εκείνου που φαινόταν νεκρό βρισκόταν η ομορφιά που αναζητούσα.
Με κάθε βήμα μου, απομακρυνόμουν από τις ανασφάλειες και την απογοήτευση. Αργά και γαλήνια άρχισα να πιστεύω σε κάτι ζωντανό και όμορφο μέσα μου. Κάτω από το στρώμα της πολυάσχολης ζωής μου, του πόνου και της μοναξιάς μου, βρήκα μια αχτίδα ευτυχίας.
Μάθημα 2ο: Το καλύτερο μέρος της μέρας δεν είναι στο πρόγραμμα
Η ζωή είναι μια διαδικασία, όχι ένα γεγονός. Κι όμως η κοινωνία μας προγραμματίζει να λειτουργούμε σαν η χαρά να μπορεί να προβλεφθεί και προγραμματιστεί. Τα ηλιοβασιλέματα επαναστατούν κατά των προγραμμάτων. Η ώρα του ηλιοβασιλέματος αλλάζει από μέρα σε μέρα ανάλογα με την εποχή. Ο μόνος τρόπος να το απολαύσετε είναι να αφεθείτε σε αυτό όταν έρθει και να προσαρμοστείτε. Είναι εξάσκηση για τη ζωή.
Μάθημα 3ο: Σημασία έχει το ταξίδι
Ας είμαστε ειλικρινείς: Κανείς δεν νοιάζεται για το αν έχετε παρακολουθήσει το ηλιοβασίλεμα. Δεν είναι κάτι που μπαίνει στο βιογραφικό. Αλλά εδώ βρίσκεται και η αξία του. Η αξία ενός ηλιοβασιλέματος είναι καθαρά δική μας, για εμάς. Συχνά θέλουμε να παραλείψουμε εκείνα τα κομμάτια της ζωής που ξεδιπλώνονται αργά ή είναι επώδυνα και μοναχικά και παγώνουμε σε μια στιγμή επιτυχίας και χαράς. Αλλά η ζωή προχωρά και δεν πειράζει. Η ζωή είναι ένα ταξίδι και δεν έχει νόημα να «κολλάμε» σε μια και μόνο στάση.
Μάθημα 4ο : Δημιουργήστε αναμνήσεις
Πολλά πράγματα από την εφηβεία μου είναι θολά στη μνήμη μου, όπως και από την υπόλοιπη ζωή μου. Όχι όμως τα απογεύματα που πέρασα κάτω από εκείνο το ηλιοβασίλεμα. Οι σχέσεις θρέφονται και τα μαθήματα διδάσκονται όταν δημιουργούμε συνειδητά αναμνήσεις. Η δασκάλα μου το ήξερε αυτό και γι’ αυτό προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω την κάθε κίνηση, την κάθε στιγμή που περνούσαμε μαζί. Γιατί αυτό που έχει σημασία τελικά είναι η συναισθηματική μας ευεξία που θρέφεται μέσα από τις αναμνήσεις που δημιουργούμε με τους σημαντικούς μας ανθρώπους.
Μάθημα 5ο: Το τέλος σηματοδοτεί και μια αρχή
Όταν κάθεσαι στην έρημο, ακούγοντας τα έντομα, παρακολουθώντας τη μέρα να φεύγει και τη νύχτα να ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, δεν υπάρχει τέλος. Καθώς τα χρώματα της μέρας ξεθωριάζουν, τα αστέρια αρχίζουν να εμφανίζονται. Συνειδητοποίησα ότι ακόμα κι αν ήρθα να δω το τέλος μιας μέρας, ποτέ δεν έπεφτε η αυλαία. Υπήρχε μόνο μια συνέχεια.
Η ζωή είναι το ίδιο. Η αλλαγή συμβαίνει. Αλλά σε όλα αυτά υπάρχει μια συνέχεια
