Το θέμα των προσωπικών προβλημάτων και δυσκολιών είναι κάτι που μας επηρεάζει όλους. Όλοι έχουμε προβλήματα. Είναι ανθρώπινο… κι όχι μόνο… υπάρχει επίσης στη φύση. Από τις πέτρες μέχρι τα μεγάλα Όντα που διοικούν τις ομάδες γαλαξιών, σχεδόν και στα δύο άκρα της κοσμικής εξέλιξης, έχουν τα δικά τους προβλήματα.. .στο επίπεδό τους.
Είναι ένας νόμος της διαφοροποιημένης Ζωής, ο οποίος εκφράζεται ως δυσκολίες και δοκιμασίες που εκείνη μάς βάζει στον δρόμο της εξέλιξης και που μας επιτρέπει να γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο συνειδητοί και να επιβιώνουμε με μεγαλύτερη σοφία στο βαθμό που τις ξεπερνάμε.
Τα προβλήματα και οι δυσκολίες υπάρχουν και αυτό είναι αναμφίβολο κι επίσης αναγκαίο και φυσικό για να μπορούμε να εξελιχθούμε. Το ζήτημα για έναν άνθρωπο-φιλόσοφο είναι η θέση ή η ψυχολογική και νοητική προοπτική με την οποία τα αντιμετωπίζει. Είναι σαν το περίφημο ανέκδοτο με το μπουκάλι που έχει μέσα ένα υγρό: για κάποιους είναι μισογεμάτο.. .για άλλους είναι μισοάδειο.. .αλλά το μπουκάλι είναι το ίδιο.
Έτσι οι δυσκολίες της ζωής μπορούν να αντιμετωπιστούν με δύο βασικούς τρόπους: ή ως ένα πρόβλημα σχεδόν άλυτο, το οποίο μας κάνει να είμαστε απαισιόδοξοι και ηττημένοι μπροστά στη ζωή .ή ως μια δοκιμασία που πρέπει να ξεπεράσουμε με αισιοδοξία και θα μας οδηγήσει, αν νικηθεί, σε μια νίκη πάνω στον εαυτό μας και πάνω στο περιβάλλον και με μια μεγαλύτερη εμπειρία και σοφία.
Ο αληθινός μαθητής βλέπει τα πράγματα με τον δεύτερο τρόπο κι έτσι θα μπορεί να προχωράει αναρριχώμενος, λίγο λίγο στη ζωή, σε ανώτερα επίπεδα συνείδησης.
Θέλουμε να προσφέρουμε, μέσα από αυτές τις σελίδες, κάποιες πρακτικές συμβουλές για να ξεπερνάμε τα προβλήματα και ν’ αντιμετωπίζουμε τις δοκιμασίες της ζωής μ’ έναν πιο θετικό κι αισιόδοξο τρόπο, ώστε να μπορούμε να αποκτάμε νίκες που θα μας βοηθήσουν να ανέβουμε τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην κορυφή της εσωτερικής μας Ακρόπολης.
Τι δεν πρέπει να κάνουμε:
- Να μη μένουμε στην πρώτη ιδέα ή εντύπωση που μας έρχεται για ν’ αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Ούτε να ψάχνουμε μια εύκολη λύση, άμεση ή πρόχειρη, με σκοπό να αποφύγουμε το άγχος, γιατί συνήθως αυτές δεν είναι οι καλύτερες λύσεις. Πρέπει να πάρουμε κάποιο χρόνο πριν αποφασίσουμε, για να σκεφτούμε διάφορες πιθανές λύσεις, να τις φανταστούμε με νοητικά στην πράξη και μετά να επιλέξουμε την καλύτερη. Στη συνέχεια να τις γράψουμε.. . να τις επαληθεύσουμε ξανά μετά από λίγο καιρό.. .για να επιλέξουμε την καλύτερη.
- Να μη βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα με την πρώτη ματιά ούτε να προδικάζουμε, γιατί αυτό μπλοκάρει την ικανότητά μας να αποδεχτούμε και να λάβουμε άλλες πληροφορίες που μπορεί να είναι σημαντικές ή ακόμα και αποφασιστικές για να πάρουμε τις πραγματικές αποφάσεις και να ξεπεράσουμε το πρόβλημα.
- Να μη δίνουμε στο πρόβλημα μεγαλύτερη σημασία από αυτή που έχει πραγματικά, ούτε να φτάσουμε να σκεφτούμε ότι είναι αξεπέραστο. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα, χωρίς να πέσουμε στην παγίδα των συγκινήσεων και του συναισθηματισμού. Το πάθος συνήθως παραμορφώνει την κατανόηση των προβλημάτων, προκαλώντας υποκειμενισμούς, οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν μας οδηγούν στην καλύτερη λύση.
- Να μην καταφεύγουμε σε μια υπερβολική δραστηριότητα, που μας κάνει να αισθανόμαστε ότι είμαστε συνεχώς απασχολημένοι με κάτι, ως ένα είδος ψευδούς δικαιολογίας για να αποφύγουμε το πρόβλημα, προσπαθώντας να καθυστερήσουμε τη λύση του και «να δώσουμε χρόνο στον χρόνο» (στρουθοκαμηλισμός). Αντιθέτως, πρέπει ν’ αφήσουμε αυτό που έχουμε στα χέρια μας, για να το συνεχίσουμε αργότερα, να κάνουμε ένα διάλειμμα εσωτερικού στοχασμού και να ασχοληθούμε με το να φανταστούμε νέα σημεία αναφοράς και προοπτικές, ν’ αναζητήσουμε νέες πληροφορίες για να βρούμε νέες λύσεις στο πρόβλημα και να επιλέξουμε τελικά την πιο αποτελεσματική.
- Να μην συγκεντρωνόμαστε μόνο στα πρακτικά γεγονότα αλλά να προσπαθούμε να βρούμε τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από αυτά. Αυτό απαιτεί έναν βαθύ διαλογισμό πάνω στην εσωτερική φύση των πραγμάτων και των γεγονότων.. .κάνοντας να ζει έντονα ο Εσωτερικός μας Άνθρωπος. Και στη συνέχεια να γράφουμε το αποτέλεσμα αυτών των στοχασμών. Αν αυτοί οι στοχασμοί περνούν από το μυαλό, από την Ψυχή- Καρδιά και από το χέρι που τους γράφει πάνω στο χαρτί και τα μάτια του μυαλού επιστρέφουν για να τους ξαναδιαβάσουν, πραγματοποιείται ένα κυκλικό μαγικο- ενεργειακό κύκλωμα σκέψης, το οποίο είναι εξαιρετικά χρήσιμο για να μπορούμε να αποφασίσουμε τελικά το καλύτερο.
- Να μην είμαστε απλοϊκοί. Πρέπει να δεχτούμε ότι τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα από ό,τι νομίζουμε. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στα διαφορετικά φάσματα πιθανοτήτων που μας προσφέρουν τα γεγονότα, στα διάφορα πλαίσια αναφοράς, ακόμα και στις ιδέες και πληροφορίες, πραγματικές ή φαινομενικά αντιφατικές, που μας έρχονται από έξω και από τους άλλους.
- – Να μην προσκολλούμαστε στις συνήθειες που μπορούν να πάρουν πολλές και διαφορετικές μορφές ή μάσκες, αλλά κατά βάθος παραμένουν ίδιες. Πολλές φορές, τα προβλήματα που έχουμε προκύπτουν επειδή κάτι δεν πάει καλά με τις συνήθειες που
έχουμε δεχτεί και θεωρούμε «καλύτερες», μόνο και μόνο επειδή έχουμε συνηθίσει και προσκολληθεί σ’ αυτές.
- – Να μην διατηρούμε «σ’ οποιαδήποτε τιμή» μια κριτική και αρνητική στάση απέναντι στα πράγματα και στους ανθρώπους. Κανονικά αυτό το είδος στάσεων είναι η αντανάκλαση των δικών μας κόμπλεξ και του δικού μας φόβου να χάσουμε τον έλεγχο μπροστά στο «άγνωστο» του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Πρέπει ν’ αφήσουμε τον εαυτό μας να βυθιστεί στο ζωτικό ρεύμα του εσωτερικού Όντος και να είμαστε ανοιχτοί σε κάθε νέα πιθανότητα λύσης, χωρίς προκαταλήψεις, λανθασμένες κρίσεις αξιών ή μάταιες κριτικές. Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στη «διαίσθηση», ελεύθεροι από δεσμεύσεις και «εικασίες».
- Είναι κακό να μην έχουμε πειθαρχία στην προσπάθεια να ξεπεράσουμε το πρόβλημα:
α) είτε λόγω έλλειψης κινητοποίησης, γιατί αισθανόμαστε ότι είμαστε καλά όπως είμαστε και θεωρούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι σημαντικό…, ή
β) λόγω μιας υπερεκτίμησης ή εσφαλμένης εικόνας για το εγώ μας, για τις υποτιθέμενες γνώσεις και ικανότητές μας. Και όταν βλέπουμε πως δεν καταφέρνουμε να λύσουμε το πρόβλημα, έρχεται η αμφιβολία για τον εαυτό μας, αποθαρρυνόμαστε κι έχουμε την τάση να ρίχνουμε στους άλλους το φταίξιμο για αυτό που συμβαίνει σε εμάς.
- – Να μην απομονωνόμαστε από τους άλλους μπροστά στο πρόβλημα, γιατί η άρνηση να επικοινωνήσουμε με τους άλλους δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση. Είναι απαραίτητο να πιστεύουμε στους άλλους και στο ότι μπορούν να μας βοηθήσουν και να μην λέμε «οι άλλοι δεν με καταλαβαίνουν».
Τι είναι αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε:
- – Να σκεφτούμε τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα εναλλακτικών ιδεών και λύσεων με τα «υπέρ» και τα «κατά» τους, για να έχουμε ένα μεγάλο φάσμα δυνατοτήτων δράσης. Να τις γράψουμε και στη συνέχεια να τις μελετήσουμε εκ νέου για να αποφασίσουμε το καλύτερο.
- – Να έχουμε την απαραίτητη ελαστικότητα ώστε να δούμε το πρόβλημα από διαφορετικές οπτικές γωνίες και να μπορούμε να προσαρμοστούμε στις νέες απαιτήσεις που μπορεί να προκύψουν, αποφεύγοντας να πέσουμε σε προκατειλημμένες ιδέες και «καλούπια», που μας αιχμαλωτίζουν σαν μια παγίδα προς μία προκαθορισμένη κατεύθυνση.
- – Να ορίσουμε το πρόβλημα, να του δώσουμε όνομα και εξήγηση, εντρυφώντας στις πιθανές αιτίες και επιπτώσεις του. Να ξέρουμε να κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις στον εαυτό μας για να πάρουμε τις σωστές απαντήσεις. Και να τα γράψουμε… Η γραφή
ενσαρκώνει κι αποκρυσταλλώνει τη σκέψη. Ένα καλό γραπτό είναι όπως ένας κρύσταλλος, ένας πολύτιμος λίθος…, είναι σαν ένα κόσμημα που αψηφά τον χρόνο.
- – Να προσπαθούμε να δούμε το πρόβλημα «από πάνω», από μια κάποια ψυχολογική απόσταση. Έτσι, με μια πιο υψηλή συνείδηση θα μπορούμε να δούμε μια ευρύτερη εικόνα, με νέες ιδέες και πιθανές λύσεις. Η υποκειμενική αποστασιοποίηση από το πρόβλημα θα μας δώσει μια μεγαλύτερη αντικειμενικότητα κριτηρίου.
- – Να καλλιεργήσουμε την περιέργεια, τον ενθουσιασμό, το καλό χιούμορ μπροστά στα προβλήματα και την ικανότητα έκπληξης, η οποία σύμφωνα με τον μεγάλο προσωκρατικό φιλόσοφο Θαλή το Μιλήσιο είναι η μητέρα της Φιλοσοφίας. Αυτή η φρέσκια και νεανική στάση είναι που μας επιτρέπει τον εμπλουτισμό και την ανανέωση όλων εκείνων των παλιών και απαρχαιωμένων αντιλήψεων που έχουμε και μας εμποδίζουν να βλέπουμε καθαρά.
- – Να συγκεντρωθούμε εις βάθος στο πρόβλημα με επιμονή και να δεχτούμε ότι θα υπάρχουν χαμηλές στιγμές που θα πρέπει να ξεπεράσουμε για να βγούμε από το αδιέξοδο. Να μην απελπιζόμαστε και να ξέρουμε να σηκωνόμαστε μετά από κάθε πτώση, έχοντας την πλήρη σιγουριά ότι με πραγματική επιμονή και υπομονή θα νικήσουμε το πρόβλημα-δοκιμασία.
- – Να είμαστε ανοιχτοί στις διαισθήσεις και στις «τρελές ιδέες» που μπορεί να μας έρθουν μετά από μια έντονη περίοδο συγκέντρωσης στο πρόβλημα. Πολλές φορές η λύση έρχεται μόνη της, ως μια διαίσθηση από το υποσυνείδητο, όταν έχουμε σταματήσει ν’ ασχολούμαστε με το πρόβλημα για κάποιο διάστημα και ξεκουραζόμαστε απ’ αυτό για λίγο καιρό, κάνοντας κάποια άλλη διαφορετική δραστηριότητα.
Με αυτές τις επτά βασικές συμβουλές και αποφεύγοντας τα δέκα πράγματα που δεν πρέπει να κάνουμε, ΑΝ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΌΖΟΥΜΕ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, θα έχουμε μία αποθήκη όπλων – εργαλείων πολύ σημαντική για ν’ αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας, για να μπορούμε να βρούμε τις καλύτερες λύσεις και για ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ.
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ!!!
