Οι ποιητές λένε ότι η επιστήμη είναι μακριά από την ομορφιά των αστεριών ότι είναι για αυτήν, απλά σταγόνες αερίων ατόμων. Και εγώ επίσης μπορώ να δω τα αστέρια μια σκοτεινή νύχτα και να τα νοιώσω.
Αλλά βλέπω πιο πολλά ή πιο λίγα;
Η απεραντοσύνη των παραδείσων εκτείνει τη φαντασία μου. Κολλημένο σ’ αυτήν την περιστροφή, το μικρό μου μάτι μπορεί να πιάσει ενός εκατομμυρίου χρόνων φως.
Ένα μεγάλο σχέδιο, μέρος του οποίου είμαι και εγώ… Ποιο είναι το σχέδιο ή το νόημα ή το γιατί; Δεν βλάπτει το μυστήριο αν ξέρουμε λίγο από αυτό.
Γιατί πιο όμορφη είναι η αλήθεια από οποιονδήποτε καλλιτέχνη του παρελθόντος που την φαντάστηκε.
Γιατί οι ποιητές του σήμερα δεν μιλάνε γι’ αυτήν;
Τι άνθρωποι είναι οι ποιητές που μπορούν να μιλάνε για τον Κρόνο αν είναι άνθρωπος, αλλά αν πρόκειται για μια μικρή στροβιλίζουσα σφαίρα μεθανίου ή αμμωνίας σιωπούν;
