“Ποτέ να μην πεις για κανένα πράγμα: Το έχασα!
Να λες : Το επέστρεψα!
Πέθανε το παιδί σου; Επεστράφη! Γύρισε πίσω εκεί που ανήκει.
Πέθανε η γυναίκα σου; Επεστράφη!
Σου αφαίρεσαν δόλια την περιουσία; Κι αυτή επεστράφη.
Κι εκείνος που σου την έκλεψε είναι τάχα αχρείος;
Μα τι σε νοιάζει με ποιον τρόπο απαίτησε,
εκείνος- ο θεός, το Σύμπαν- που σου την πρόσφερε να την επιστρέψεις;
Όσο σου επιτρέπει κράτησε τα αγαθά σου
σα να είναι ξένα πράγματα,
όπως κάνουν αυτοί που μένουν προσωρινά σε πανδοχείο.”
Επίκτητος
Η στωική αταραξία πηγάζει από την βεβαιότητα ότι το κακό υπάρχει σαν ένα μέσο για να οδηγήσει τον άνθρωπο στο καλό και όλη η ζωή τους είναι μια εξάσκηση, ακόμη και στα πιο μικρά και πιο καθημερινά, για την συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος πρέπει να συμφιλιώνεται με την μοίρα του.
Χρησιμοποιεί την αρχή ότι όταν συμβεί κάτι κακό υπάρχει και κάτι χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, κι έτσι δεν είναι απροετοίμαστος για ότι κι αν του συμβεί αλλά το αντιμετωπίζει με ηρεμία.
