Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
«Ο Ποιητής και Δημιουργός αυτού του σύμπαντος είναι δύσκολο να βρεθεί. Και αν ακόμη τον βρει κάποιος, είναι αδύνατον να τον φανερώσει σε όλους τους ανθρώπους. Χρειάζεται επίσης να διερευνήσουμε σύμφωνα με ποιο από τα δυο παρακάτω υποδείγματα σχεδίασε τον κόσμο ο κατασκευαστής του. Σύμφωνα με αυτό που είναι αμετάβλητο και σταθερό ή σύμφωνα με κάτι που έχει γίνει; Αν βέβαια ισχύει ότι αυτός ο κόσμος είναι ωραίος και ο δημιουργός του αγαθός, τότε είναι φανερό ότι χρησιμοποιήθηκε το αιώνιο υπόδειγμα!» ΠΛΑΤΩΝ, ΤΙΜΑΙΟΣ
Κάθε τι που βλέπουμε, ακούμε και αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, ανήκει στον κόσμο του αισθητού και κάθε αισθητό αντικείμενο είναι αποτέλεσμα της δημιουργίας. Αυτή η δημιουργία έχει ως αρχικό υπόδειγμα κάτι το οποίο συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία της τελειότητας, της αρμονίας και της ωραιότητας. Το αρχικό αυτό υπόδειγμα είναι ο κόσμος των Ιδεών, ο οποίος είναι αιώνιος και αμετάβλητος. Σε ένα πρώτο επίπεδο είναι λοιπόν ο κόσμος αυτός, που παραμένει αναλλοίωτος και ανώλεθρος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο θεϊκός Πλάτων. Και σε ένα δεύτερο επίπεδο ο κόσμος των φαινομένων, ο τρεπτός κόσμος, που υφίσταται διαρκώς μεταβολές και μετασχηματισμούς σύμφωνα με κάποιους κανόνες.
Κατά κάποιον τρόπο το πρώτο πράγμα που συμβαίνει όταν δημιουργείται το σύμπαν είναι οι Ιδέες, είναι αυτό που ταιριάζει με όσα διαβάζουμε για τη θεία Σκέψη, τον Παγκόσμιο Νου, τα Αρχέτυπα. Όταν οι Αρχετυπικές Ιδέες αρχίζουν να συγκεκριμενοποιούνται και να εκδηλώνονται προκύπτουν οι Αριθμοί. Η πρώτη αντικειμενικοποίηση των Ιδεών είναι οι Αριθμοί. Με άλλα λόγια οι μεγάλοι νόμοι της φύσης είναι αριθμητικοί. Σύμφωνα με τους Πυθαγόριους οι αριθμοί είναι οι πρώτες νοητικές αντικειμενοποιήσεις και εκφράζονται στους συγκεκριμένους αισθητούς κόσμους μέσα από τις Γεωμετρικές Μορφές ή σκιές τους. Οι αριθμοί είναι η πρώτη έκφραση του Θεού. Στους Πυθαγόριους επίσης αποδίδεται η φράση: «Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί». Θεωρούσαν την ιδέα του αριθμού ως αρχετυπική. Υπάρχει το ΕΝΑ και από εκεί ξεκινούν οι διάφοροι αριθμοί που εκφράζονται στον κόσμο μέσα από τις γεωμετρικές ιδέες και αυτές με τη σειρά τους μέσα από τα πολύεδρα. Ο κόσμος της ουσίας είναι ο κόσμος των αριθμών. Έτσι οι γεωμετρικές μορφές είναι τα σώματα των αριθμών. Οι συνδυασμοί των γεωμετρικών μορφών και η έκφραση τους στην ύλη δημιουργούν τον κόσμο, που είναι «κόσμημα». Έτσι τα πάντα όταν εκδηλώνονται, δηλαδή όταν βγουν από τους ιδανικούς τους κόσμους για να εκφραστούν στους υλικούς, εκτελούν την ίδια διαδικασία για να γίνουν αντιληπτά από τη δική μας νόηση. Κάθε αριθμός έχει την αντικειμενική του γεωμετρική αντανάκλαση: σε πρώτη φάση αντανακλάται σε σχήματα με δυο διαστάσεις και στη συνέχεια σε γεωμετρικά σώματα τριών διαστάσεων. Όσο προχωρούμε προς το πιο συγκεκριμένο και αντικειμενικό έχουμε σχήματα και συνδυασμούς σχημάτων, που δημιουργούν άπειρους συνδυασμούς σωμάτων, μέσω των οποίων εκφράζεται η φύση.
«Οτιδήποτε έχει γίνει, πρέπει να έχει σώμα, να είναι ορατό και απτό. Τίποτε όμως δεν γίνεται ορατό χωρίς την συμμετοχή της φωτιάς ή απτό χωρίς να περιέχει κάτι στερεό, δηλαδή χωρίς την συμμετοχή της γης. Φωτιά και γη επομένως χρησιμοποίησε ο Θεός όταν άρχισε να πλάθει το σώμα του σύμπαντος». ΠΛΑΤΩΝ, ΤΙΜΑΙΟΣ
