Το Πορτραίτο του Αρχιτέκτονα (INTP)
Από τις τέσσερις όψεις της στρατηγικής ανάλυσης και ορισμού είναι ο δομικός σχεδιαστικός ρόλος – της αρχιτεκτονικής – που φτάνει στην ανώτατη ανάπτυξη στο INTP, και είναι γι’ αυτό τον λόγο που αυτοί είναι πιο κατάλληλοι να αποκαλούνται «αρχιτέκτονες». Το μέγιστο ενδιαφέρον τους είναι στον καθορισμό της δομής, στην κατασκευή, στην διαμόρφωση – στην χωροταξία των πραγμάτων.
Λόγω των αυξανόμενων ικανοτήτων τους, οι ΙΝTP επιθυμούν να κάνουν τους άλλους να γνωρίσουν οτιδήποτε είναι διαθέσιμο για τις σχεδιαστικές τους προσπάθειες. Έτσι τείνουν να παίρνουν έναν πληροφοριακό ρόλο στις κοινωνικές τους συναλλαγές. Από την άλλη έχουν όλο και λιγότερη επιθυμία, αν είχαν ποτέ κάποια, να κατευθύνουν τις δραστηριότητες των άλλων. Μόνο όταν αναγκάζονται από τις περιστάσεις επιτρέπουν στον εαυτό τους να αναλάβουν την ευθύνη για δράσεις, και απορρίπτουν αυτόν τον ρόλο αμέσως όποτε μπορέσουν χωρίς να βλάψουν την όλη προσπάθεια.
Ο άμεσος σκοπός των INTP είναι πάντα να αναδιευθετήσουν με κάποιο τρόπο το περιβάλλον, να διαπλάσουν, να κατασκευάσουν, να καταστρώσουν, είτε αυτά είναι κτίρια, ινστιτούτα, επιχειρήσεις, ή θεωρίες. Eπιθεωρούν τον κόσμο – φυσικό και πολιτισμικό – ως λίγο περισσότερο από ακατέργαστο υλικό για να αναδιαμορφωθεί σύμφωνα με το σχέδιό τους, ως μία αδιαμόρφωτη πέτρα για το σφυρί τους και την σμίλη τους. Η Ayn Rand, περιγράφει αυτό το χαρακτηριστικό στον αρχιτέκτονα Howard Roark, τον πρωταγωνιστή της στο «The Fountainhead»:
«Αυτός κοιτούσε τον γρανίτη. Δεν γελούσε καθώς τα μάτια του έπεσαν στο γύρω του περιβάλλον. Το πρόσωπό του ήταν σαν ένας νόμος της φύσης – για ένα πράγμα που κάποιος δεν θα μπορούσε να αμφιβάλλει, να μεταβάλλει ή να ικετεύσει. Το πρόσωπό του είχε υψηλά ζυγωματικά, λιπόσαρκα, βαθουλωμένα μάγουλα, γκρίζα μάτια, ψυχρά και αποφασιστικά, ένα περιφρονητικό στόμα, σφιχτό, το στόμα ενός εκτελεστή ή ενός αγίου. Αυτός κοιτούσε τον γρανίτη. Να τον κόψει, σκέφτηκε, και να φτιάξει με αυτόν τοίχους. Κοιτούσε ένα δένδρο. Να σχιστεί και να γίνει δοκάρια. Κοιτούσε ένα λεπτό στρώμα σκουριάς πάνω σε μία πέτρα και σκέφτηκε για τον ορυκτό σίδηρο κάτω από το έδαφος. Να τον λιώσει και να εμφανιστεί σαν μεταλλικά δοκάρια κάτω από τον ουρανό. Αυτές οι πέτρες, σκέφτηκε, είναι εδώ για μένα, περιμένοντας για το τρυπάνι, τον δυναμίτη και την φωνή μου, περιμένοντας να σπάσουν, να σκιστούν, να σφυροκοπηθούν, να αναγεννηθούν, περιμένοντας το σχήμα που τα χέρια μου θα τους δώσουν. [The Fountainhead, σελ. 15-16]».
Πολλοί θεωρούν αυτό το χαρακτηριστικό ως αλαζονικό, και οι INTP, ειδικά στα τελευταία τους χρόνια, αφού ανακαλύψουν ότι οι περισσότεροι από τους άλλους προσποιούνται ότι κατανοούν τους νόμους της φύσης, πιθανότατα να είναι, όταν σκεφτούν τους εαυτούς τους ως τις κινητήριες δυνάμεις που πρέπει να τα βάλουν με την φύση και την κοινωνία σε ένα ατελείωτο αγώνα, για να ορίσουν τους σκοπούς ξεκάθαρα και να υιοθετήσουν οποιαδήποτε μέσα που υπόσχονται επιτυχία. Αν αυτό είναι αλαζονικό, τότε τουλάχιστον δεν είναι ματαιόδοξο, και χωρίς αμφιβολία αυτό έχει οδηγήσει τους σχεδιαστές μηχανικούς να τεθούν επικεφαλής πλάθοντας την δομή του πολιτισμού.
