Σκηνοθεσία: David Moreau, Xavier Palud
Σενάριο: Sebastian Gutierrez, Yuet-Jan Hui
Πρωταγωνιστούν: Jessica Alba, Alessandro Nivola, Parker Posey
Ένα ενδιαφέρον θρίλερ, που μεταξύ άλλων, παρουσιάζει αρκετές απόψεις της ιαπωνικής παράδοσης.
Μια κοπέλα τυφλή αποκτά το φως της μετά από μια επιτυχημένη επέμβαση. Δότης είναι μια συνομήλικη της που έφυγε από τη ζωή.
Σταδιακά ανακαλύπτει ότι δεν απέκτησε μόνο την ικανότητα κανονικής όρασης, αλλά επίσης απέκτησε και την ικανότητα να βλέπει πράγματα, τα οποία δεν έβλεπε ο υπόλοιπος κόσμος.
Αρχικά έβλεπε κάποιες μαύρες φιγούρες ανθρώπων (αόρατοι για τους άλλους), οι οποίοι όταν παρουσιάζονταν, πάντα κάποιος πέθαινε. (Αυτοί είναι οι Άγγελοι του Θανάτου, που έρχονται για να οδηγήσουν το νεκρό, μέσα από το πέρασμα, στον άλλον κόσμο. Σε όλους τους πολιτισμούς συναντάμε την πίστη ότι την ώρα του θανάτου εμφανίζεται κάποιος, για να πάρει μαζί του τον ετοιμοθάνατο. Πολλές φορές αυτοί παίρνουν τη μορφή κάποιου οικείου προσώπου του θανόντα, έτσι ώστε να έχει κάποιον να εμπιστευτεί και να γίνει με πιο ανώδυνο τρόπο η αποκόλλησή του από τον κόσμο της ύλης).
Άλλο στοιχείο που μας δίνει η ταινία, είναι ο εγκλωβισμός της συνείδησης, όταν αυτός που πεθαίνει συνεχίζει να έχει κάποιο άλυτο ζήτημα με τη ζωή ή τους ζωντανούς.
Για παράδειγμα, εμφανίζεται κάποιο παιδί που αναζητά απεγνωσμένα τον έλεγχο των βαθμών του από το σχολείο. Το παιδί αυτό έχει αυτοκτονήσει, διότι οι γονείς του τον κατηγόρησαν άδικα υποστηρίζοντας ότι έλεγε ψέματα πως έχασε τον έλεγχό του. Έτσι η πρωταγωνίστρια το συναντά συνεχώς να ψάχνει για το χαμένο έλεγχό του.
(Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, η συνείδηση μπορεί να εγκλωβιστεί στην ύλη και να κάνει φαύλους κύκλους μέσα σε αυτήν ζητώντας δικαίωση. Αυτή η κατάσταση είναι γνωστή σε όλους τους παραδοσιακούς πολιτισμούς, με την έννοια των φαντασμάτων που στοιχειώνουν ένα χώρο).
Την πλοκή της ταινίας κινεί ένα άλλο πρόσωπο, αυτό της δότριας του ματιού. Σταδιακά αποκαλύπτεται ότι έχει και εκείνη κάποιο άλυτο ζήτημα που την κρατά δέσμια κι έτσι καλείται η πρωταγωνίστρια να βρει την άκρη του νήματος, για να τη βοηθήσει.
Η αρχαία εσωτερική Ανατολική παράδοση υποστηρίζει ότι κάθε μέλος του σώματος π.χ., η καρδιά, το συκώτι, τα μάτια κλπ έχει το δικό του ον, έναν μικρό εσωτερικό ρυθμιστή, που συνεργάζεται καρμικά με τη συνείδηση του ανθρώπου. Στην περίπτωση της μεταμόσχευσης, μαζί με το μέλος που δέχεται κανείς, έρχεται και ένα ζωντανό κομμάτι του άλλου, αφού ο «ρυθμιστής» το συνοδεύει. Συνεπώς αυτό δημιουργεί ένα ηθικό ζήτημα για αυτούς τους λαούς, σε σχέση με το κάρμα αυτού που το δέχεται, αφού εκμεταλλεύεται ένα κομμάτι της ύπαρξης του άλλου.
Όμως ας μην ξεχνάμε ότι η έννοια της δικαιοσύνης, του καλού και του κακού είναι ζητήματα πολύ δύσκολα, που απασχόλησαν και θα απασχολούν μάλλον για πολύ ακόμη την ανθρωπότητα
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.