Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Για τον αρχαίο άνθρωπο και συγκεκριμένα για τον Αζτέκα, όλα τα πράγματα εντάσσονται σ’ έναν ιερό κόσμο: οι κύκλοι του χρόνου και της ζωής, η γέννηση, ο θάνατος και η εκπαίδευση των ανθρώπων, η κατασκευή των ναών και των σπιτιών, η καθημερινή ζωή… όλα είναι τμήματα ενός μοναδικού και μαγικού σχεδίου. Μικρόκοσμος και μακρόκοσμος είναι συνδεδεμένοι έτσι ώστε όλη η ζωή είναι μία εικόνα του Θείου Σχεδίου.
Αυτή η τοποθέτηση του αρχαίου ανθρώπου, φαινομενικά απλή, εμποδίζει το έργο του δυτικού μελετητή ή αναζητητή, που δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί την ενότητα των πάντων και την ιερότητα σε κάθε εκδήλωση.
Από την άλλη, συνήθως βρισκόμαστε, όπως λέει ο Μιρσέα Ελιάντ, μπροστά σε περίπλοκα θρησκευτικά φαινόμενα που προϋποθέτουν μία μακρόχρονη ιστορική εξέλιξη και που μόνο για την περισυλλογή των σχετικών στοιχείων θα χρειαζόμαστε μία ζωή. Μέσω όμως της συγκριτικής μελέτης θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε την ουσία του ιερού καθώς και να παρατηρήσουμε τη θαυμαστή ποικιλία με την οποία ο άνθρωπος έχει εκφράσει το ιερό.
O πολιτισμός των Αζτέκα είναι ο νεώτερος της περιοχής του Μεξικού (1325-1520μ.Χ). Προερχόμενη από τον Βορρά, αυτή η φυλή βαρβάρων πολεμιστών που ανήκει στην ομάδα των λαών Ναουάτλ, δημιούργησε μέσα σε δύο αιώνες μία αυτοκρατορία ενώνοντας τους λαούς ολόκληρου σχεδόν του Μεξικού και της Γουατεμάλας. Όπως στην περίπτωση των Ίνκα ή των Ρωμαίων στην Ευρώπη, ο κατακτητής αφομοιώνει την τέχνη, την επιστήμη και την θρησκεία των αρχαιότερων πολιτισμών και τους δίνει τη δική του χαρακτηριστική σφραγίδα.
Έτσι η θρησκευτική σκέψη και οι μύθοι των Αζτέκα είναι χιλιόχρονοι και βασίζονται στους Ολμέκα και κυρίως στους μυθικούς Τολτέκα. Με τον μύθο της κοσμογένεσης οι Αζτέκα εξηγούν πως έχουν εκδηλωθεί τα πράγματα και ποιά είναι η τάξη στο σύμπαν.
