Η πιο ωραία στιγμή για τα παραμύθια είναι το σούρουπο. Γιατί πάντα κοιμάσαι μαζί τους. Και κάποιες λίγες, ελάχιστες φορές ξυπνάς μέσα τους.
Υπάρχει ένα παραδοσιακό παραμύθι που μιλάει για την ιστορία του ασχημόπαπου. Θα την έχεις ακούσει. Στην αρχή ίσως νόμιζες ότι πρόκειται περί μορφικής διαφοράς, περί σχετικότητας του όμορφου και του άσχημου.
Μπορεί και να την έχεις βιώσει με κάποιον τρόπο την ιστορία αυτού του παπιού. Ίσως να έδειραν κι εσένα οι πραγματικότητες των άλλων, που για σένα ήταν ξένες. Όχι επειδή ήθελαν απαραίτητα να σε δείρουν, αλλά επειδή ήταν ξένες. Αρκεί να είσαι ξένος. Αρκεί να είσαι κάτι άλλο, να ονειρεύεσαι άλλα, να λειτουργείς αλλιώς. Αλλιώς από τους περισσότερους. Αυτό το “αλλιώς” σε έχει βάλει συχνά σε σκέψεις: ότι κάτι πάει στραβά με σένα, ότι έχει γίνει κάποιο λάθος με τη γέννησή σου, ότι ανήκεις κάπου αλλού. Μπορεί να έχεις ευχηθεί -από αγανάκτηση- να ήσουν “κανονικός”, να ήθελες να ζήσεις “φυσιολογικά”, να σου έκανε το ψέμα του κόσμου όπως ακριβώς είναι. Αλλά δεν.
Και μπορεί να προσπάθησες. Να προσπάθησες πολύ να ενδιαφερθείς για όσα κι οι άλλοι, να διασκεδάσεις, να αισθανθείς, να ονειρευτείς και να παλέψεις για όσα τους ευχαριστούν. Να ευχαριστηθείς κι εσύ μ’ αυτά. Να ζήσεις. Αλλά δεν. Όλα σου φαίνονταν μικρά, δε σε χωρούσαν, όλα ήταν μάταια και αστεία. Όλα για λίγο. Κι εσύ έψαχνες το “για πάντα”. Έτσι, με τον καιρό, γινόταν όλο και πιο φανερό πού δεν ανήκεις. Αλλά εσύ ακόμα πιο χαμένος.
Αυτά και άλλα πολλά πέρασε το ασχημόπαπο. Επειδή το μέταλλό του ήταν διαφορετικό. Επειδή ο μαγνήτης που καλούσε το δικό του μέταλλο ήταν στον ουρανό. Γι’ αυτό, σε μια από τις πολλές στιγμές απελπισίας, σήκωσε το κεφάλι στον ουρανό. Είδε τους κύκνους να πετούν. Και για πρώτη φορά αισθάνθηκε να έχει παλμούς. Τότε κατάλαβε. Κατάλαβε πού ανήκει, από πού έρχεται και που είναι να πάει. Κατάλαβε ότι ο προορισμός του είναι το πέταγμα.
Κατάλαβε – θυμήθηκε… Όπως θες πες το.
Ίσως, τελικά, αυτή η ιστορία να μοιάζει με αρκετές. Αν περιμένεις να δεις τους κύκνους, μην απελπίζεσαι, κράτα τη φλόγα σου ζωντανή. Χωρίς αυτήν δεν θα κοιτάς ουρανό. Οι κύκνοι θα περνούν, αλλά εσύ θα κοιτάς τα άσχημα του κόσμου. Όταν τους δεις, απλά άνοιξε τα φτερά, όσο αδύναμα κι αν σου φαίνονται, και πέτα. Πέτα ως κύκνος. Πέτα προς εκεί που ανήκεις. Ακολούθησε το μαγνήτη. Οι κύκνοι θα ‘ρθουν. Πάντα έρχονται. Αυτή είναι η αποστολή τους.
“Look inside yourself. You are more than what you have become. Remember who you are. Remember…” – The Lion King
