Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ μας δίνει τον ορισμό για την αληθινή αγάπη μέσα από τα σονέτα του, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στο συνολικό του έργο.
«Let me not to the marriage of true minds»
Αυτό το ποίημα από τον Σαίξπηρ εξερευνά την ανθεκτικότητα της αγάπης και τον αληθινό της χαρακτήρα, δηλώνοντας ότι η αγάπη δεν πρέπει να αμφισβητείται από τον χρόνο ή από εξωτερικές περιστάσεις.
«Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές
δεν θα δεχθώ.
Δεν είναι η αγάπη αυτή που αλλάζει με της τύχης
τα γυρίσματα.
Και με το κάθε σκούντημα πέφτει και χάνεται.
Όχι, είναι σημάδι προαιώνιο
Που ακλόνητο τις τρικυμίες αντικρίζει.
Του καραβιού που πλανιέται το άστρο
Η αξία του είναι άγνωστη, αν και το ύψος του μπορεί να υπολογιστεί.
Δεν είναι η αγάπη παιχνίδι του καιρού
που κυλάει με το κυρτό του το δρεπάνι.
Δεν είναι τριανταφυλλένια μάγουλα και χείλια.
Η αληθινή αγάπη δεν αλλάζει με τις σύντομες ώρες και βδομάδες,
Φτάνει μακριά μέχρι την άκρη της συντέλειας.
Αν είναι πλάνη αυτό και μου αποδειχτεί, ούτε τίποτα έχω γράψει στην ζωή.
Ούτε άνθρωπος έχει ποτέ αγαπήσει»
Το εκπληκτικό Σονέτο 116 του Σαίξπηρ κατέκτησε τον κόσμο χάρη στην μαγευτική παρουσίασή του στην ταινία του Ανγκ Λι, “Λογική και Ευαισθησία”. Η Κέιτ Γουίνσλετ το αποφώνησε με μια στιγμή παράνοιας, με τη βροχή να πέφτει καταρρακτωδώς γύρω της, προς την έπαυλη του αγαπημένου της, ο οποίος την εγκατέλειψε για να παντρευτεί μια άλλη, πολύ πλουσιότερη γυναίκα.
