Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Απομονωμένο στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, το νησί του Πάσχα προκαλεί δέος και προβληματισμό από την πρώτη στιγμή που ανακαλύφθηκε, από Ολλανδούς ναυτικούς, στις 5 Απριλίου του 1722.
Σύντομα η Ευρώπη έμαθε για αυτή τη μυστηριώδη Γη στην οποία βρίσκονταν κατάσπαρτα γιγάντια και απόκοσμα αγάλματα. Αναπάντητα είναι μέχρι σήμερα τα ερωτηματικά για το ποιοι τα κατασκεύασαν και τον σκοπό της κατασκευής τους. Οι αρχαιολόγοι προσπαθούν ακόμα να λύσουν το αίνιγμα. Ένα πραγματικό μυστήριο που ίσως κρατά τις ρίζες του από τις απαρχές της ίδιας της ανθρωπότητας.
Το Νησί του Πάσχα (ισπανικά: Isla de Pascua), και επίσης Ράπα Νούι (Rapa Nui), είναι νησί της Πολυνησίας που βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό. Αποτελεί επαρχία της Χιλής. Έχει έκταση 163,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό περίπου 7.500 κατοίκους. Θεωρείται το πλέον απομονωμένο νησί στον κόσμο. Το όνομα του οφείλεται στον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ο οποίος έφτασε εκεί το Πάσχα του 1722.
Από γεωλογική άποψη παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι το έδαφος του νησιού είναι ηφαιστειογενές, προερχόμενο από τα τρία τοπικά ηφαίστεια του νησιού. Οι ακτές του είναι απόκρημνες, ενώ υπάρχουν στο νησί πολλά σπήλαια. Το νησί του Πάσχα δημιουργήθηκε στα προηγούμενα 700.000 χρόνια από τρεις διαφορετικές ηφαιστειακές δράσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό τριών διακριτών κρατήρων. Στοιχεία που επιτρέπουν την ανασύνθεση των γεωλογικών χαρακτηριστικών υποδεικνύουν ότι το νησί είναι ένα θερμό σημείο με χαμηλή μαγματική παραγωγικότητα.
