Ο Νασρούτιν Χότζα εμφανίστηκε στην αυλή με ένα θαυμάσιο σαρίκι ζητώντας λεφτά για φιλανθρωπία.
-“Εσείς μου ζητάτε λεφτά και φοράτε ένα πολύ ακριβό στολίδι στο κεφάλι. Πόσο κόστισε αυτό το θαυμάσιο αντικείμενο;” ρώτησε ο μονάρχης.
-“Πεντακόσια χρυσά νομίσματα”, απάντησε ο σοφός σούφι.
Ο υπουργός ψιθύρισε:
“Ψέματα. Κανένα σαρίκι δεν κοστίζει τέτοια περιουσία”.
Ο Νασρούτιν επέμενε:
-“Δεν ήρθα εδώ μόνο για φιλανθρωπία, ήρθα επίσης για εμπόριο. Έδωσα τόσα λεφτά για το σαρίκι γιατί ήξερα ότι σε όλο τον κόσμο μόνο ένας μονάρχης θα μπορούσε να το αγοράσει για εξακόσια νομίσματα, έτσι ώστε να δώσω το κέρδος στους φτωχούς.”
Ο μονάρχης κολακεύτηκε και πλήρωσε το ποσόν που ζητούσε ο Νασρούτιν. Καθώς έφευγε σχολίασε με τον υπουργό:
-“Μπορεί εσείς να ξέρετε πολύ καλά την αξία ενός σαρικιού, εγώ όμως ξέρω μέχρι που φτάνει η ματαιοδοξία ενός ανθρώπου.”
