864
Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό.
– “Γιατί το κάνεις αυτό;” το ρώτησε μια αλεπού.
– “Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα!” απάντησε το σπουργιτάκι. – “Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο ουρανός πέσει πάνω μας.”
– “Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο ουρανό;” ρώτησε με απορία και ειρωνεία η αλεπού.
– “Ο καθένας εδώ κάτω στη γη έχει το δικό του κομμάτι ουρανού να συγκρατήσει”, απάντησε το σπουργίτι.
