Στη Σκανδιναβική μυθολογία είναι θεότητες των πτωμάτων σύμφωνα με τις παλαιότερες αντιλήψεις και σύμβολό τους είναι ένα κοράκι που τρώει πτώματα. Το σκανδιναβικό Valkyrja σημαίνει «αυτή που διαλέγει τους σφαγμένους-σκοτωμένους». Οι Βαλκυρίες έχουν άμεση σχέση με την κελτική θεά του πολέμου, τη Μόρριγκαν που όταν ήθελε έπαιρνε τη μορφή κορακιού.
Στις μετέπειτα εποχές (ενδιάμεσο 3ου και 11ου αιώνα) πήραν μια πιο καλοήθη και καλοκάγαθη μορφή στη μυθολογία των βόρειων λαών. Μικρά φυλαχτά και εικόνες σκαλισμένες σε επιτύμβιες πέτρες τις απεικονίζουν σαν όμορφες γυναίκες που καλωσορίζουν του πεθαμένους αντρείους πολεμιστές (με ένα κέρατο γεμάτο υδρομέλι) στον κόσμο των νεκρών. Συνήθως είναι ξανθιές, γαλανομάτες, φορούν κατακόκκινους θώρακες και κουβαλούν όπλα και ασπίδες.
Αργότερα στους μύθους τους (σαν θεότητες του θανάτου) συγχωνεύτηκαν και η λαϊκή παράδοση της κοπέλας – κύκνος. Νεαρές γυναίκες που έπαιρναν τη μορφή του κύκνου, αποτέλεσμα κάποιας κατάρας. Αν κάποιος κατόρθωνε να αιχμαλωτίσει μια τέτοια γυναίκα ή να κλέψει τον κύκνειο μανδύα της μπορούσε να εκμαιεύσει μια ευχή από την Βαλκυρία.
Σύμφωνα με όχι και τόσο σίγουρες μυθολογικές πηγές, αρχηγός τους ήταν η Φρέγια, σκανδιναβική θεότητα του έρωτα, της γονιμότητας και της ομορφιάς που μερικές φορές την θεωρούσαν και σαν θεά του πολέμου και του θανάτου (οι βόρειοι λαοί συνέδεαν τον έρωτα και τη γονιμότητα με τον πόλεμο). Ξανθή και γαλανομάτα η όμορφη Φρέγια ταξιδεύει πάνω σε ένα χρυσόμαλλο γουρούνι (τα γουρούνια είναι γνωστό ότι έχουν πολύ κοντή τρίχα… μάλλον χρυσορόδινο θα φαινόταν το γουρουνάκι της Φρέγια) ή ταξίδευε πάνω σε ένα άρμα γεμάτο από γάτες. Κατοικούσε στο ουράνιο βασίλειο του Φόλκβανγκ. Όπως και ο Οντίν είχε το δικαίωμα να παίρνει τις μισές ψυχές των σκοτωμένων πολεμιστών σε μάχη. Αλλά επειδή οι κυρίες προηγούνται, είχε και την πρώτη επιλογή.
Είχε ένα μανδύα από φτερά γερακιού που έδινε σε αυτή όπως και στις κοπέλες – κύκνους την ικανότητα να αλλάζει μορφή και την πτήση στον αέρα (πλεονασμός η πτήση στον αέρα, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να πετάει κανείς μέσα στη θάλασσα).
Οι Βαλκυρίες ήταν κάτι σαν ψυχοκόρες του Οντίν εκτελούσαν τη θέλησή του και όριζαν την έκβαση των μαχών και το ποιος θα έβγαινε νικητής. Πρωταρχικό τους καθήκον ήταν να διαλέγουν τους πιο αντρείους νεκρούς πολεμιστές για να τους οδηγήσουν στη μετά θάνατο ζωή τους στη Βαλχάλα. Οι υπόλοιποι παραλαμβάνονταν από τη θεά Ελ που τους οδηγούσε σε ένα θλιβερό υπόγειο κόσμο. Στη Βαλχάλα έβγαζαν τον πολεμικό τους εξοπλισμό, φορούσαν λευκούς χιτώνες και εξυπηρετούσαν τους αντρείους πολεμιστές που οι ίδιες κουβαλούσαν εκεί (καμαριέρες οι Βαλκυρίες, γκαρσόνες, χορεύτριες, μόνο ερωτικές υπηρεσίες δεν παρείχαν, καλοπερνούσαν οι νεκροί).
Η Βαλχάλα είναι ένα τεράστιο παλάτι που βρισκόταν στην Άσγκαρντ (το βασίλειο του Οντίν). Η Βαλχάλα είχε 540 πόρτες που οδηγούσαν σε αίθουσες στις οποίες χωρούσαν άνετα 800 πολεμιστές. Η στέγη της ήταν φτιαγμένη από τις ασπίδες των πολεμιστών. Εκεί περνούσαν οι νεκροί τις μέρες τους μαχόμενος ο ένας τον άλλο (προπόνηση έκαναν τα παιδιά…) και τις νύχτες τους αφήνιαζαν από τα γλέντια με συντροφιά τις Βαλκυρίες μέχρι την ημέρα του Ράγκναροκ, της μεγάλης τελικής μάχης όπου οι παλιοί θεοί θα εξαφανίζονταν δίνοντας τη θέση τους σε έναν καινούριο κόσμο όπου θα βασίλευε η αγάπη και η ειρήνη.
Τριγυρίζοντας στα ουράνια όταν έρχονταν στη γη να εκπληρώσουν το θέλημα του Οντίν οι πανοπλίες τους δημιουργούσαν ένα περίεργο φαντασμαγορικό παλλόμενο φως που ονομαζόταν Aurora Borealis (τα φώτα του βοριά) το λεγόμενο βόρειο σέλας.
Πηγή: paraportal.gr
