Σκηνοθεσία: Michael Moore
Σενάριο: Michael Moore
Πρωταγωνιστούν: Michael Moore, Charlton Heston, Marilyn Manson
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που τιμήθηκε με Όσκαρ το 2003. Θέμα του είναι η βία των όπλων στην Αμερική.
Στέκεται μπροστά σε τρομακτικά γεγονότα, όπως στην περίπτωση του Γυμνασίου του Κολόμπιαν, στο οποίο δύο οπλισμένοι μαθητές σκότωσαν δώδεκα συμμαθητές τους και μία καθηγήτρια, την περίπτωση ενός 6χρονου που παίρνει κρυφά το όπλο του θείου του και σκοτώνει ένα 4χρονο κορίτσι του νηπιαγωγείου σε παρόμοια περιστατικά.
Παράλληλα προσπαθεί να μη σταθεί στα γεγονότα καθ’ αυτά, αλλά να βρει τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τις τραγωδίες.
Στην αναζήτηση αυτή παρουσιάζονται 3 αιτίες:
1) Η βία ως στοιχείο της ίδιας της ιστορικής πραγματικότητας των Η.Π.Α. (βία με τους Ινδιάνους, τους νέγρους, τους Λατίνους και εμφύλιος). Άρα αυτά τα γεγονότα είναι απλά η συνέχειά τους.
2) Το δικαίωμα της οπλοκατοχής στις περισσότερες πολιτείες (σαν εύκολη αφορμή για όποιον θέλει να σκοτώσει).
3) Τα Μ.Μ.Ε. που τρομάζουν τους Αμερικανούς και τους έχουν κάνει να πιστεύουν ότι απειλούνται από τα πάντα.
Στη συνέχεια φθάνει στα εξής συμπεράσματα:
α) Γεμάτη βία είναι και η ιστορία άλλων λαών, όπως π.χ. της Γερμανίας, της Αγγλίας ή της Ισπανίας. Όμως δεν βλέπουμε να αλληλοσκοτώνονται.
β) Το δικαίωμα οπλοκατοχής υπάρχει και σε μια πόλη του Καναδά, όμως ούτε εκεί υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και πέρα από αυτό υπάρχει και το εξής περίεργο: οι άνθρωποι εκεί παρόλο που μπορούν να έχουν όπλο στο σπίτι τους, όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται να κάνουν χρήση του δικαιώματος αυτού, αλλά δεν κλειδώνουν καθόλου τα σπίτια τους!
γ) Τα Μ.Μ.Ε. προβάλουν σε υπερβολικό βαθμό τη βία στις Η.Π.Α. τόσο που πλέον υπάρχει η πεποίθηση ότι κάθε μαύρος είναι και κλέφτης, κάθε σκουρόχρωμος είναι και τρομοκράτης.
Τελικά αυτό που εξάγεται ως συμπέρασμα είναι ότι η βία είναι μια συνισταμένη πολλών παραγόντων.
Υπάρχει μια τεράστια αίσθηση φόβου που έχει απλωθεί πάνω από τις πόλεις τους και έχει εγκλωβίσει τους ανθρώπους. Η σκιά του φόβου έχει γίνει το «τέρας» που τους τυραννά και τους κρατά φυλακισμένους. Από δω ξεκινάνε ο φανατισμός και ο ρατσισμός. Από τη μια η αντιλαϊκή πολιτική με την έλλειψη προστασίας στους χαμηλόμισθους που αναγκάζει πολλούς να κάνουν δυο δουλειές για να επιβιώσουν και άλλους τους εξωθεί στη ζωή στους δρόμους. Από την άλλη η ιμπεριαλιστική πολιτική και οι βομβαρδισμοί πόλεων διαφόρων λαών έχουν κάνει τον κόσμο να πιστεύει πως καρμικά κάποια στιγμή θα το πληρώσουν αυτό (ιδιαίτερα εμφανής αυτός ο φόβος είναι μετά τις 11/9/2001).
Όλα τα παραπάνω διανθίζονται από την τρομοκρατία των Μ.Μ.Ε., που θέλει να βγάλει λεφτά εφευρίσκοντας τον «μπαμπούλα» και τη μεγάλη αμάθεια του λαού (π.χ. στην ταινία κάποιος δεν γνώριζε ποιος είναι ο Γκάντι, αφού η ιστορία που βασικά ενδιαφέρει τους Αμερικανούς είναι η δική τους και λίγο γνωρίζουν για τον υπόλοιπο κόσμο).
Όλα αυτά λοιπόν δένονται με την ισχυρή κορδέλα της οπλοκατοχής. Ξέρουμε πόσο επικίνδυνο είναι να κρατά ένας άνθρωπος ένα όπλο, αλλά επίσης ξέρουμε πόσο πιο επικίνδυνο είναι να το κρατά ένας φοβισμένος άνθρωπος που πιστεύει ότι βρίσκεται σε άμυνα!
Το ενδιαφέρον σε αυτό το ντοκιμαντέρ δεν είναι να δούμε τη μεσαιωνική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αμερική (διότι αυτό που χαρακτηρίζει ένα μεσαίωνα είναι ο φόβος και η βία) και να αναστενάζουμε με ανακούφιση που ζούμε στην μικρή μας (ακόμα) όαση.
Αυτό που πρέπει να αποκομίσουμε από αυτό είναι τα χαρακτηριστικά του μεσαίωνα κι να παλέψουμε, όσο μπορούμε, να τα αποφύγουμε (ακόμα και αν γνωρίζουμε τον νόμο των κύκλων).
Η προώθηση της αμάθειας, της χειραγώγησης, της τρομολαγνείας και του ρατσισμού μπορεί να επιφέρει προσωρινά κέρδη σε κάποιους, όμως σταδιακά δημιουργεί μια κοινωνία ανελεύθερων, στην οποία ο παραλογισμός και η αδικία γίνονται οι ηγέτες τους. Και σ’ αυτό ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι κερδισμένος…
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.