Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής. Και δεν είναι η ευτυχία!
Γράφει ο Darius Foroux
Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πίστευα ότι υπάρχει ένας σκοπός της ζωής: Και αυτός είναι το να είσαι ευτυχισμένος.
Σωστά; Γιατί αλλιώς να περάσω μέσα από όλο τον πόνο και τις δυσκολίες; Είναι για να γίνω ευτυχισμένος με κάποιο τρόπο.
Και δεν είμαι ο μόνος που το πίστεψε αυτό. Στην πραγματικότητα, αν κοιτάξετε γύρω σας, οι περισσότεροι άνθρωποι επιδιώκουν την ευτυχία στη ζωή τους. Γι’ αυτό αγοράζουμε συλλογικά ανοησίες που δεν χρειαζόμαστε, πηγαίνουμε για ύπνο με άτομα που δεν αγαπάμε και προσπαθούμε να εργαστούμε σκληρά για να πάρουμε την έγκριση από άτομα που δεν μας αρέσουν.
Γιατί τα κάνουμε αυτά τα πράγματα; Για να είμαι ειλικρινής, δεν με νοιάζει ποιος είναι ο ακριβής λόγος. Δεν είμαι επιστήμονας. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχει να κάνει με την ιστορία, τον πολιτισμό, τα μέσα ενημέρωσης, την οικονομία, την ψυχολογία, την πολιτική, την εποχή της πληροφόρησης. Η λίστα είναι ατελείωτη.
Είμαστε αυτοί που είμαστε.
Ας το αποδεχτούμε. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν να αναλύουν γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι ή δεν ζουν ικανοποιητικές ζωές. Δεν με ενδιαφέρει απαραίτητα το γιατί.
Με ενδιαφέρει περισσότερο πώς μπορούμε να αλλάξουμε.
Μόλις πριν από λίγα χρόνια, έκανα τα πάντα που κάνει ο καθένας για να κυνηγήσει την ευτυχία.
- Αγοράζεις κάτι και νομίζεις ότι αυτό σε κάνει χαρούμενο.
- Συνδέεσαι με ανθρώπους και πιστεύεις ότι αυτό σε κάνει ευτυχισμένο.
- Βρίσκεις μια καλά αμειβόμενη δουλειά που δεν σου αρέσει και νομίζεις ότι αυτό σε κάνει ευτυχισμένο.
- Πας διακοπές και νομίζεις ότι αυτό σε κάνει ευτυχισμένο.
Αλλά στο τέλος της ημέρας, είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου (μόνος ή δίπλα στο/στην σύζυγό σου) και σκέφτεσαι: «Τι ακολουθεί σε αυτό το ατελείωτο κυνήγι της ευτυχίας;»
Λοιπόν, μπορώ να σας πω τι ακολουθεί: Εσείς, κυνηγώντας κάτι τυχαίο που πιστεύετε ότι σας κάνει ευτυχισμένους.
Είναι όλα μια βιτρίνα, Μια φάρσα. Μια κατασκευασμένη ιστορία.
Αναρωτιέμαι, μάς είπε ψέματα ο Αριστοτέλης όταν είπε:
«Η ευτυχία είναι το νόημα και ο σκοπός της ζωής, ολόκληρος ο σκοπός και το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης».
Νομίζω ότι πρέπει να δούμε αυτό το απόσπασμα από διαφορετική οπτική γωνία. Γιατί όταν το διαβάζεις νομίζεις ότι η ευτυχία είναι ο βασικός στόχος. Και αυτό λέει και το απόσπασμα.
Αλλά εδώ είναι το θέμα: Πώς πραγματώνετε την ευτυχία;
Η ευτυχία δεν μπορεί να είναι στόχος από μόνη της. Επομένως, δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί.
Πιστεύω ότι η ευτυχία είναι απλώς ένα υποπροϊόν του να αισθάνεσαι και να είσαι χρήσιμος.
Όταν μιλάω για αυτήν την ιδέα με φίλους, οικογένεια και συναδέλφους, πάντα δυσκολεύομαι να το εκφράσω με λέξεις. Αλλά θα το δοκιμάσω εδώ.
Τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε στη ζωή είναι απλώς δραστηριότητες και εμπειρίες.
- Πας διακοπές.
- Πηγαίνεις στη δουλειά.
- Πας για ψώνια.
- Βγαίνεις για ποτό.
- Βγαίνεις για δείπνο.
- Αγοράζεις αυτοκίνητο.
Αυτά τα πράγματα πρέπει να σε κάνουν ευτυχισμένο, σωστά; Αλλά δεν είναι χρήσιμα. Δεν δημιουργείς τίποτα. Απλώς καταναλώνεις ή κάνεις κάτι. Και αυτό είναι υπέροχο.
Μην με παρεξηγείτε. Μου αρέσει να πηγαίνω διακοπές ή να πηγαίνω για ψώνια μερικές φορές. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή. Αυτό που με κάνει πραγματικά χαρούμενο είναι όταν είμαι χρήσιμος. Όταν δημιουργώ κάτι που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι άλλοι. Ή ακόμα και όταν δημιουργώ κάτι που μπορώ να χρησιμοποιήσω.
Για το μεγαλύτερο διάστημα δυσκολευόμουν να εξηγήσω την έννοια της χρησιμότητας και της ευτυχίας. Αλλά όταν πρόσφατα διάβασα μια φράση του Ralph Waldo Emerson, βρήκα την άκρη.
Ο Emerson λέει:
«Ο σκοπός της ζωής δεν είναι να είσαι ευτυχισμένος. Είναι να είσαι χρήσιμος, να είσαι έντιμος, να είσαι συμπονετικός, να κάνει τη διαφορά ότι έχεις ζήσει και μάλιστα έχεις ζήσει καλά».
Και αυτό δεν το κατάλαβα πριν αποκτήσω μεγαλύτερη συνείδηση του τι κάνω στη ζωή μου. Και αν κι αυτό ακούγεται πάντα βαρύ ωστόσο είναι πραγματικά πολύ απλό.
Καταλήγει σε αυτό: Τι είναι αυτό που κάνετε που να κάνει τη διαφορά;
Έκανες χρήσιμα πράγματα στη ζωή σου; Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τον κόσμο. Απλώς βοήθησε να τον αφήσεις λίγο καλύτερο από αυτόν που βρήκες.
Αν δεν ξέρετε πώς, εδώ είναι μερικές ιδέες.
- Βοηθήστε το αφεντικό σας με κάτι που δεν είναι δική σας ευθύνη.
- Πάρτε τη μητέρα σας σε ένα σπα.
- Δημιουργήστε ένα κολάζ με εικόνες (όχι ψηφιακές) για τον/την σύζυγό σας.
- Γράψτε ένα άρθρο για τα πράγματα που μάθατε στη ζωή.
- Βοηθήστε την έγκυο που έχει και ένα 2χρονο με το καρότσι της.
- Κάλεσε τον φίλο σου και ρώτησε αν μπορείς να βοηθήσεις σε κάτι.
- Φτιάξε ένα γραφείο.
- Ξεκίνησε μια επιχείρηση και προσέλαβε έναν υπάλληλο και συμπεριφερθείτε του καλά.
Αυτά είναι μόνο μερικά πράγματα που μου αρέσει να κάνω. Μπορείτε να φτιάξετε τις δικές σας χρήσιμες δραστηριότητες.
Βλέπεις; Δεν είναι κάτι μεγάλο. Αλλά όταν κάνεις λίγα χρήσιμα πράγματα κάθε μέρα, αθροίζονται σε μια ζωή που ζεις καλά. Μια ζωή που να έχει σημασία. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να είμαι στο νεκροκρέβατό μου και να συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι υπήρξα ποτέ.
Πρόσφατα διάβασα το Not Fade Away των Laurence Shames και Peter Barton. Πρόκειται για τον Peter Barton, τον ιδρυτή της Liberty Media, ο οποίος μοιράζεται τις σκέψεις του για τον θάνατο από καρκίνο. Είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο και σίγουρα θα σας φέρει δάκρυα στα μάτια. Στο βιβλίο, γράφει για το πώς έζησε τη ζωή του και πώς βρήκε την κλίση του. Πήγε επίσης στη σχολή επιχειρήσεων, και αυτό είναι που σκέφτηκε για τους συναδέλφους του, υποψηφίους για MBA:
«Σε τελική ανάλυση: ήταν εξαιρετικά έξυπνοι άνθρωποι που δεν θα έκαναν ποτέ τίποτα, δεν θα πρόσθεταν ποτέ πολλά στην κοινωνία, δεν θα άφηναν καμία κληρονομιά πίσω τους. Το βρήκα τρομερά λυπηρό, με τον τρόπο που οι χαμένες δυνατότητες είναι πάντα κάτι θλιβερό».
Ένα άλλο άτομο που κάνει κάτι χρήσιμο είναι ο Casey Neistat. Για τρία χρόνια δημοσίευσε ένα νέο βίντεο για τη ζωή και τη δουλειά του στο YouTube. Και σε κάθε βίντεο, κάνει κάτι.
Μιλάει επίσης για το πώς θέλει πάντα να κάνει και να δημιουργεί κάτι. Έχει ακόμη και ένα τατουάζ στον μπράτσο του που λέει «Κάνε περισσότερα».
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν, “γιατί να δουλέψω περισσότερο;” Και μετά ανοίγουν το Netflix και παρακολουθούν τα επεισόδια της τελευταίας τηλεοπτικής εκπομπής που κυκλοφόρησε.
Μια διαφορετική νοοτροπία.
Το να είσαι χρήσιμος είναι νοοτροπία. Και όπως με κάθε νοοτροπία, ξεκινά με μια απόφαση. Μια μέρα ξύπνησα και σκέφτηκα: Τι κάνω για αυτόν τον κόσμο; Η απάντηση ήταν “τίποτα”.
Και την ίδια μέρα άρχισα να γράφω. Για εσάς μπορεί να είναι η ζωγραφική, η δημιουργία ενός προϊόντος, η βοήθεια σε ηλικιωμένους ή οτιδήποτε θέλετε να κάνετε.
Μην το παίρνετε πολύ στα σοβαρά. Μην το πολυσκέφτεστε. Απλώς ΚΑΝΤΕ κάτι που είναι χρήσιμο. Οτιδήποτε.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.