«Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου: η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση και η αβάσταχτη λύπη για τα δεινά του κόσμου».
Αυτά ήταν τα κινητήρια πάθη του Άγγλου φιλοσόφου, μαθηματικού και ειρηνιστή ακτιβιστή Bertrand Russell.
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους διανοητές και ακτιβιστές του 20ού αιώνα ο οποίος είχε επίσης λάβει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1950. Υπήρξε δάσκαλος του Ludwig Wittgenstein, ο οποίος, όπως και ο δάσκαλός του, εξελίχθηκε σε έναν από τους θεμελιωτές της αναλυτικής φιλοσοφίας.
Υπήρξε διακεκριμένος ειρηνιστής, που μάλιστα καταδικάστηκε σε φυλάκιση ως υποκινητής σε άρνηση στράτευσης κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ηγετική προσωπικότητα του αντιπολεμικού κινήματος του ’60, αντέδρασε έντονα στον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και αγωνίστηκε εναντίον της διάδοσης των πυρηνικών εξοπλισμών και της «ισορροπίας του τρόμου» κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Υπήρξε δραστήριος μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αφού για τελευταία φοράς συνελήφθη σε ηλικία 89 ετών για συμμετοχή σε διαμαρτυρία.
Το 1950 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, «εις αναγνώριση της προσφοράς του στα ανθρωπιστικά ιδεώδη και την ελευθερία της σκέψης». Ο Bertrand Russell απεβίωσε σε ηλικία 98 ετών, στις 2 Φεβρουαρίου του 1970, στην Ουαλία. Πώς να ζούμε με την αβεβαιότητα, χωρίς ωστόσο να παραλύουμε από το δισταγμό, ίσως είναι το κύριο πράγμα που μπορεί να μας διδάξει η φιλοσοφία.