Πρόσφατα έκανα το καταστροφικό λάθος να είμαι ειλικρινής. Πέρυσι, έκανα το επίσης τεράστιο λάθος να εγγραφώ σ’ ένα πρόγραμμα επιμόρφωσης στον τομέα μου. Μία προϋπόθεση για το πρόγραμμα ήταν να παρευρεθώ σε 8 μαθήματα το εξάμηνο, σύνολο 16 το χρόνο.
Ως νοσηλεύτρια, δουλεύω με περιστρεφόμενο πρόγραμμα ημέρες και νύχτες, καθημερινές και σαββατοκύριακα, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Παίρνουμε μόνο μερικές μέρες άδειας κάθε μήνα κι αν ζητήσουμε κάποιες σε περίσσεια, ο υπεύθυνος για τις βάρδιες θα δώσει προτεραιότητα στις πιο σημαντικές. Τα αιτήματά μας γίνονται δεκτά σχεδόν πάντα, κυρίως αν πρόκειται για θέματα εκπαίδευσης. Αν δε συμπεριλάβεις ένα αίτημα, είναι σχεδόν απίθανο να σου δώσουν το πρόγραμμα που θέλεις.
Πρόσφατα επισκέφτηκα την κόρη μου στην Ιρλανδία, επομένως το αίτημά μου για αλλαγή προγράμματος απορρίφθηκε κατευθείαν συνεπώς και οι επιθυμητές μέρες για άδεια. Μόνο όταν επέστρεψα από την εκδρομή κατάλαβα το μέγεθος της γκάφας μου. Είχα βάρδια όχι μία αλλά δύο από τις ημέρες που θα έπρεπε να είμαι στο πανεπιστήμιο. Τη μία βάρδια την άλλαξα με μια άλλη νοσηλεύτρια, αλλά τη δεύτερη δεν μπορούσα να την αλλάξω όσο κι αν προσπάθησα.
Σύντομα έφτασε η στιγμή όπου η δουλειά μου και η εκπαίδευσή μου έρχονταν σε σύγκρουση. Έπρεπε να λάβω δραστικά μέτρα. Έστειλα μήνυμα και στις δύο πλευρές και αποφάσισα να είμαι ειλικρινής.
Το πρώτο θύμα ήταν ο υπεύθυνος για τις βάρδιες στον οποίο γνωστοποίησα τη δυσχέρειά μου. Εφόσον μου εξήγησε ότι για τη συγκεκριμένη μέρα υπήρχε θέμα με το προσωπικό επομένως το πρόγραμμα δεν μπορούσε να αλλάξει, με συμβούλεψε να κοιτάξω τί επιλογές είχα με το πανεπιστήμιο.
Όχι πολλές, όπως φάνηκε.
Έπειτα, έστειλα μήνυμα στον καθηγητή μου ο οποίος μου είπε να πάρω ετήσια άδεια. Καθώς του εξήγησα ότι τα χέρια μου ήταν δεμένα, μου είπε ότι θα το συζητήσει με τον συντονιστή του προγράμματος και θα με ειδοποιήσουν. Τα νέα όμως απ’ τον συντονιστή δεν ήταν ευχάριστα. Και σκέψου πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν είχα απλώς δηλώσει ασθένεια στη δουλειά εκείνη την ημέρα.
Τελικά, πήγα στη δουλειά. Ως αποτέλεσμα, έπρεπε να ακούσω τα μαθήματα διαδικτυακά και να εξηγήσω πώς αυτά θα βοηθούσαν στην εργασιακή μου ανάπτυξη. Η «εξωσχολική» μου δουλειά, μόλις μου πρόσθεσε και εξωσχολικές δραστηριότητες. Και πώς θα μπορούσα να τα είχα αποτρέψει όλα αυτά; Με το να πω ψέματα.
Ποτέ δεν μπορούσα να πω ψέματα εύκολα.
Είναι φταίξιμο της μητέρας μου. Από μικρές μας έλεγε ότι αν πούμε ψέματα θα το μάθαινε αργά ή γρήγορα. Κι όταν το μάθαινε, καλύτερα να μη βρίσκεσαι εκεί τριγύρω. Επομένως, όταν έπρεπε να πω ψέματα ή να πω σε κάποιον κάτι που δεν ήθελε να ακούσει, δεν μπορούσα να το κάνω. Φαντάζομαι η μητέρα μου θα ήταν πολύ περήφανη που τελικά δεν είπα ψέματα και πήγα στη δουλειά. Μπορεί έτσι να με συγχωρέσει και για τους 3 μήνες που έχω να την πάρω τηλέφωνο.
Όσο για εσάς που διαβάσατε αυτή την ιστορία, μείνετε πιστοί σ’ αυτό που σας λέει η καρδιά σας. Κατόπιν σκέψεως, μάλλον αυτό θα ήταν το σωστό να κάνω κι εγώ. (Πηγή: theguardian.com, Μετάφραση-Απόδοση: philosophyreturns.gr)
Διαβάστε επίσης:
Ποια κοπέλα τολμά να παντρευτεί τον βασιλιά; – Ισπανικό παραμύθι
Οι σωστές σχέσεις είναι οι αληθινές σχέσεις
Οι συμβουλές και η βολική αλήθεια: Μια διδακτική ιστορία του Νασρεντίν
Η αναζήτηση της αλήθειας: Οι τυφλοί και ο ελέφαντας
Ένα κομμάτι από την αλήθεια και ο Διάβολος: Μια διδακτική ιστορία
