Πηγή: ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ – nea-acropoli.gr: Στα πλαίσια κάθε Μυθολογίας, Μύθου και Θεολογικής Συμβολολογίας των λαών, τα ζώα κατέχουν ένα σημαντικό ρόλο, γιατί βοηθούν τον άνθρωπο να κατανοήσει ότι ορισμένα χαρακτηριστικά τους αποτελούν γήινες εκφράσεις κάποιων ουράνιων δυνάμεων.* Και όχι μόνο αυτό. Πολλές φορές, αν παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά τους, θα ανακαλύψουμε ότι μπορούμε να την παραλληλίσουμε με αυτήν του ανθρώπου και να ανακαλύψουμε κρυμμένες διδασκαλίες.
Στην αρχαία Ελλάδα, ο Αίσωπος με απλές μυθικές παραβολές αναδεικνύει κάποιες ιδιότητες των ζώων σε αντιστοιχία με αυτές του ανθρώπου. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι πίσω από την αλεπού κρύβεται ο πονηρός άνθρωπος, πίσω από το γάιδαρο ο πεισματάρης και υπομονετικός, πίσω από το λύκο ο επιθετικός. Και ποιος δεν θυμάται τον Ανδροκλή με το εξημερωμένο λιοντάρι ή τον Αρίωνα, που ένα δελφίνι τον μετέφερε στην πλάτη του και τον διέσωσε από τη θάλασσα;
Στη σύγχρονη εποχή, με τις μεγάλες δυνατότητες της τεχνολογίας, αποδεικνύεται καθημερινά ότι τα ζώα μπορούν να διδάξουν τον άνθρωπο, πολλοί δε συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με τις λεγόμενες «ψυχικές δυνάμεις» των ζώων.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Κάποιοι εξημερωμένοι ελέφαντες έβαλαν λάσπη μέσα στα κουδούνια τους, για να μπορέσουν να πάνε να κλέψουν μπανάνες, ζώα κλείστηκαν μέσα σε ηχομονωμένους θαλάμους και αποδείχθηκε ότι επικοινωνούσαν με άλλα, ενώ άνθρωποι με ιδιαίτερα ψυχικά χαρίσματα ισχυρίστηκαν ότι επικοινώνησαν με ζώα τηλεπαθητικά, ότι «μίλησαν» μαζί τους. Γενικά στον τομέα της υπεραισθητής αντίληψης, τα ζώα όχι μόνο δεν υστερούν, αλλά έχουν να επιδείξουν αξιόλογα κατορθώματα, ενώ μέχρι σήμερα εξακολουθούν να σώζουν ζωές σε πυρκαγιές, ατυχήματα και αλλού.
Ανάμεσα σ’ όλα σημαντική θέση κατέχουν τα δελφίνια, που είναι γνωστά για τις ιδιαίτερες ψυχικές και νοητικές τους δυνάμεις και την αξιαγάπητη συμπεριφορά τους.
Με αφορμή αυτά κάποιοι μελετητές έγραψαν ένα βιβλίο με θέμα «Η στρατηγική του Δελφινιού». Το βιβλίο βέβαια αναφέρεται στο «μάνατζμεντ» και πραγματεύεται -μεταξύ άλλων- κάποια από τα χαρακτηριστικά ορισμένων θαλασσίων ειδών, όπως του καρχαρία, του δελφινιού και του κυπρίνου που προσομοιάζουν μ’ αυτά των ανθρώπων. Η μελέτη του είναι χρήσιμη όχι μόνο γι’ αυτούς που έχουν επιχειρήσεις, αλλά και για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για την αυτογνωσία, και τις σχέσεις του με τους άλλους.
Μέσα λοιπόν στο χώρο της «ανθρωποθάλασσας» κυκλοφορούν πολλοί τύποι ανθρώπων με κυρίαρχους τρεις απ’ αυτούς.
* Του Δελφινιού
* Του Καρχαρία και
* Του Κυπρίνου
Στον Καρχαρία αναγνωρίζουμε τον επιθετικό και αρπακτικό τύπο, που θέλει να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα. Στη «Δεξαμενή της Ύπαρξης» παίρνει τη θέση του διώκτη. Χωρίζει τους άλλους σε θύτες και θύματα, χαμένους και κερδισμένους. Μέσα στα «χωρικά ύδατα» του Καρχαρία υπάρχει απάτη, ομίχλη (θόλωμα των νερών), αλαζονεία, έλεγχος και άλλα που «σηματοδοτούν» την περιοχή του. Οι τακτικές του είναι η εξαγορά και ο συμβιβασμός, μιας και έχει να κάνει με θύματα. Κυνηγά απεγνωσμένα τη νίκη, λέγοντας «πρέπει να νικήσω» και θεοποιεί τον ανταγωνισμό. Και όμως, τελικά νικιέται από τα Δελφίνια.
Μέσα στη «Δεξαμενή» όμως υπάρχει χώρος και γι άλλες τακτικές, όπως η Υπέρβαση και η Φυγή.
Στην Υπέρβαση θ’ αναγνωρίσουμε το Δελφίνι, που «σπάει» τα όρια και διευρύνει τις διαστάσεις της «Δεξαμενής». Τα Δελφίνια υποκινούν το κύμα, εκμεταλλεύονται το «δημιουργικό» άγχος και πετυχαίνουν την Υπέρβαση επιδιώκοντας πάντα το κομψό αποτέλεσμα. Τα ψυχικά και νοητικά χαρίσματα των δελφινιών προκαλούν έκπληξη οποιαδήποτε στιγμή.
«Η στρατηγική του δελφινιού απαιτεί να σκεφτόμαστε το πώς να σκεφτόμαστε»
Στη Φυγή με τις διάφορες μορφές της βλέπουμε τους Κυπρίνους, που παίρνουν τη θέση της γωνιάς του θύματος. Η Φυγή και η Υποχώρηση είναι οι πρακτικές τους, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με δυσκολίες. Όμως υπάρχουν και κάποια άλλα προσωπεία τους, μιας και η πεποίθησή τους είναι ότι δεν είναι μόνο αυτοί θύματα αλλά και οι άλλοι. Έτσι, μπορεί να εμφανιστούν ως σωτήρες γι’ άλλα «θύματα» ή σαν «εμπόδια» στη διεξαγωγή του παιχνιδιού, (όποιο κι αν είναι αυτό). Κάποιες φορές παριστάνουν τους καλούς ή τους προβληματικούς ή αυτούς που μένουν στο περιθώριο.
Μέσα από έναν τρόπο προσαρμογής στην πραγματικότητα, οι Κυπρίνοι κατορθώνουν τελικά να επιβιώσουν. Ένα μεγάλο πλήθος απ’ αυτούς κατηγορεί και ταυτόχρονα στηρίζεται στο σύστημα. Πρόκειται για τους ψευτοανοικτόμυαλους Κυπρίνους, τους ΨΑΚ (όπως αναφέρονται), οι οποίοι καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο στην «κοινωνική δεξαμενή» του σημερινού υλιστικού και εμπορικού πολιτισμού, που κυριαρχεί στον πλανήτη.
Χαρακτηρίζονται από ηττοπάθεια και έτσι, μιας και «τραγουδούν» «δεν μπορώ να είμαι νικητής», προσπαθούν να «τα βολέψουν» καλύπτοντας με κάθε τρόπο το συμβιβασμό και την αποτυχία τους, τα οποία μάλιστα δεν θέλουν να δουν. Προτιμούν να μην ξέρουν. Δέχονται την ήττα, τη θυσία και την αδυναμία σαν κύριους κανόνες του παιχνιδιού της ζωής.
Πρόκειται για τους μικροαστούς, που έχουν άνετο εισόδημα, εποφθαλμιούν και θέλουν μεγαλύτερο, αλλά φοβούνται την απώλεια της άνεσης και τους κινδύνους από το ρίσκο οποιασδήποτε απόφασης. Έτσι, υιοθετούν τις τακτικές τους, προκειμένου να επιβιώσουν. Δεν περνά από το μυαλό τους ότι κάποια στιγμή ίσως υπάρξει έλλειψη σε οτιδήποτε, γιατί πιστεύουν στην αφθονία. Δεν αναλαμβάνουν ευθύνες γι’ αλλαγές. Είναι οι τύποι των διανοούμενων, που συζητάνε για τα κακώς κείμενα και τα υποδεικνύουν.* Αφήνουν το χρόνο να διαλέξει για τα πράγματα, δεν εμβαθύνουν στους σκοπούς και πιστεύουν ότι τελικά «όλα θα πάνε καλά». Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο τους είναι αυτό της επιπόλαιης γενίκευσης. Εδώ αναφέρεται η θεωρία του εκατοστού πιθήκου, που βασίζεται στην ποσοτική θεώρηση των πραγμάτων. Αν εκατό άτομα κάνουν κάτι, τότε όλοι οι άλλοι θα αρχίσουν να κάνουν το ίδιο. Αυτό έχει μια δόση αλήθειας, αλλά κρύβει και τον κίνδυνο της επιπόλαιης γενίκευσης, που εξομοιώνει εύκολα τα πάντα.
Το ταξίδι στη «Δεξαμενή» μας αποκαλύπτει και άλλους τύπους ανθρώπων με βάση την κοσμοαντίληψή τους,* όπως είναι για παράδειγμα, ο συμμέτοχος, ο ατομιστής, ο νομοταγής, ο κυνηγός επιλογών. Όλοι υιοθετούν κάποιες αξίες και κάνουν κάποιες επιλογές, προκειμένου να επιβιώσουν. Ανατρέχοντας στο κείμενο, ο καθένας μπορεί να διακρίνει τον εαυτό του αλλά και τους άλλους. Όμως πρέπει ν’ αναρωτηθούμε: Γιατί τον καθένα έξω από μένα; εγώ δεν ανήκω στους άλλους; Εσείς σε ποιο μέρος της «Δεξαμενής» κινείστε; Και με τι τρόπο αξιολογείτε τους άλλους, αλλά κυρίως τον εαυτό σας;
Τελικά. είναι χρήσιμο το διάβασμα ενός βιβλίου για το σύγχρονο μάνατζμεντ;
Αν το προσεγγίσει κανείς φιλοσοφικά, ναι. Σημασία δεν έχει να προσπαθήσει να δει τον εαυτό του σαν Δελφίνι που νικά τους Καρχαρίες, το άγχος και τη μονοτονία, δημιουργώντας «κομψά» αποτελέσματα, «σπάει» τα όρια και «φτιάχνει όραμα». Σημασία έχει ότι, αφού είμαστε άνθρωποι και σκεφτόμαστε, πρέπει ν’ ασχοληθούμε με το πώς σκεφτόμαστε. Αλλιώς θα σκέφτονται και θ’ αποφασίζουν άλλοι για μας.
Υποσημειώσεις
Ι * Εδώ βρίσκεται η ρίζα του ζωομορφισμού σε κάποιες θρησκείες και όχι η πίστη σε ζώα, όπως νομίζουν μερικοί ορθολογιστές μελετητές.
2* «Θεμελιώσεις του Εσωτερισμού» τόμος Ι σελ 239-240 εκδόσεις «Νέα Ακρόπολη»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. «Οι ψυχικές δυνάμεις των ζώων», εκδ. «Διόπτρα»
2. «Η στρατηγική του δελφινιού, εκδ. «Νέα Σύνορα».
