Όσα περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο λιγοστεύει ο φόβος και η ανασφάλειά μας.
Το να γνωρίζουμε σημαίνει να συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά που ακόμα δεν γνωρίζουμε. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί τον φόβο γι’ αυτά που ακόμα δεν μάθαμε.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ
Το να μαθαίνουμε σημαίνει να παραχωρήσουμε μέρος του νου και της συνείδησής μας, για να προσφέρουμε μια θέση σε όλες εκείνες τις γνώσεις, τις οποίες δεν έχουμε ή τις οποίες πρέπει να αποκτήσουμε ξανά -όχι μηχανικά- αλλά με ξύπνια τη βούληση.
Είναι εύκολο να μαθαίνουμε, σε γενικές γραμμές, αυτά τα οποία καταλαβαίνουμε και είναι εύκολο να καταλαβαίνουμε, όταν ο νους συγκεντρώνεται με όλη του τη δύναμη στις νέες γνώσεις. Η επανάληψη, η συχνή ανάλυση, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που προκύπτουν γύρω από όλα αυτά που μαθαίνουμε, σταθεροποιούν τη νέα γνώση στη συνείδηση και σιγά σιγά αυξάνεται το επίπεδο αντίληψής μας. Αλλά αρκεί να φτάσουμε ως εκεί; Και βέβαια όχι…
Είναι άλλο το να μαθαίνω και διαφορετικό το να γνωρίζω…
Είμαστε σίγουροι ότι η γνώση ακολούθησε τον σωστό δρόμο, μόνο όταν μπορούμε να μεταλλάξουμε τον εαυτό μας, να ανυψώσουμε, έστω λίγα χιλιοστά, το εσωτερικό μας επίπεδο και να ενεργούμε σύμφωνα με τις ιδέες που αποκτήσαμε.
Μπορεί να έχουμε κάποια γνώση σε νοητικό επίπεδο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε σε θέση να την εφαρμόσουμε. Έτσι η βούληση δεν πρέπει να χρησιμεύει μόνο για να ενεργοποιεί την προσοχή μας, αλλά κυρίως για να κινητοποιεί τις δράσεις μας.
Αυτά που γνωρίζω είναι αυτά που μπορώ να πράξω και μέχρι να μπορώ να το κάνω -έστω με δυσκολίες και λάθη που διορθώνονται- δεν πρέπει να μιλάω για μια αληθινή μαθητεία ούτε για μια αληθινή γνώση.
ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΑ
Αυτά που μαθαίνουμε με παθητικό τρόπο, ξεχνιούνται σε λίγο χρονικό διάστημα και δεν αποτελούν αληθινή γνώση. Αυτά που μαθαίνουμε με υγιή στοχασμό, εδραιώνονται στη συνείδηση και μας επιτρέπουν να χτίσουμε ένα οικοδόμημα καλά θεμελιωμένων γνώσεων.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ
Χρειάζεται να οργανώνουμε τις ιδέες μας, δηλαδή να αποστάξουμε την ουσία των όσων μαθαίνουμε και αφομοιώνουμε. Οι διδασκαλίες εδραιώνονται μέσα από τα συναισθήματα και κυρίως μέσα από την εξάσκηση.
Από την εδραίωση αυτή προέρχεται η πείρα. Από το κατακάθι της πείρας μένουν κάποιες απλές και βασικές ιδέες, χάρη στις οποίες πλησιάζουμε προς τη Φιλοσοφία πολύ περισσότερο απ’ όσο με χίλιους ορισμούς. Η τάξη στις ιδέες είναι σημαντική -ναι- αλλά οι οργανωμένες ιδέες -δηλαδή βιωμένες και επαληθευμένες- μας οδηγούν στην καρδιά τους…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Πρακτικές συμβουλές για Αυτογνωσία» Delia S. Guzman, εκδόσεις Νέα Ακρόπολη
