Ο εγκέφαλος μαθαίνει μέσα από τα λάθη

3,4K

Σε τι διαφέρει ο τρόπος σκέψης ενός υπολογιστή από του ανθρώπινου εγκεφάλου;

Οι άνθρωποι δεν είμαστε φτιαγμένοι για να εστιάζουμε σε λεπτομέρειες.

Σε φυσιολογικές συνθήκες, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τις γενικότερες εικόνες των πραγμάτων, των καταστάσεων. Αν δούμε ένα παζλ από το οποίο λείπουν κάποια κομμάτια, είμαστε αρκετά ικανοί να συμπεράνουμε το θέμα της εικόνας. Ακόμη κι αν κάποια κομμάτια λείπουν. Αν δούμε μια λέξη από την οποία λείπουν ή είναι σε λάθος σειρά κάποια γράμματα, καταλαβαίνουμε για ποια λέξη πρόκειται. Επειδή ο νους εστιάζει στο σύνολο, όχι στη λεπτομέρεια.

Με βάση τις ενδείξεις, βγάζουμε συμπεράσματα.

Ο εγκέφαλος μαθαίνει μέσα από τη φαντασία με την οποία συνδέει τις πληροφορίες που λαμβάνει. Και δε χρειάζονται πολλές πληροφορίες για να κάνει τέτοιες συνδέσεις. Με ελάχιστα στοιχεία, πολλές φορές βγάζουμε συμπεράσματα για την ουσία μιας εικόνας ή μιας κατάστασης. 

Έστω πως μέσα σε ένα σύνολο από μικρές μπάλες, οι περισσότερες είναι άσπρες.

Υπάρχουν όμως και κάποιες μαύρες. Η γενική πληροφορία που θα κρατήσει ο νους μας, όμως, είναι το λευκό στοιχείο, όχι το μαύρο. Μπορεί να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μια μειοψηφία άλλου χρώματος, αν παρατηρήσουμε καλύτερα. Αλλά στη γενική εικόνα θα υπερισχύουν οι λευκές μπάλες. 

Ο υπολογιστής, από την άλλη, λειτουργεί με βάση τη λεπτομέρεια.

Όταν δίνεται μια εντολή, αυτή ακολουθείται ακριβώς, κατά γράμμα. Μόλις συναντήσει ένα στοιχείο που δεν ταιριάζει με την εντολή, πρέπει να ακολουθήσει άλλη διαδρομή «σκέψης». Ο υπολογιστής εστιάζει στο δέντρο. Ο άνθρωπος εστιάζει στο δάσος.

Έχει πολλά πλεονεκτήματα αυτός ο τρόπος που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας. Μας επιτρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με εκατομμύρια πληροφορίες καθημερινά, χωρίς να χαονόμαστε. Η φαντασία συμπληρώνει τα κενά σημεία της μεγάλης εικόνας.

Συχνά όμως, η φαντασία κάνει λογικά σφάλματα, αν αγνοήσει κάποια σημαντική παράμετρο.

Όμως αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Λόγω του τρόπου που λειτουργεί ο νους μας είναι το μόνο βέβαιο πως σε κάποιο σημείο θα σφάλλει. Και μέσα από τα λάθη θα καταλάβει τη σωστή μορφή της πραγματικότητας.

Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι να σταματήσουμε να κάνουμε λάθη. Το ζητούμενο είναι να αποδεχθούμε τον εαυτό μας με τις ατέλειές του. Και να εκτιμήσουμε την αξία του κάθε σφάλματος, ως μια μοναδική ευκαιρία να μάθουμε κάτι που μέχρι πριν αγνοούσαμε. Πηγή: bigthink.com