ΟΙ ΘΕΙΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
(Απόσπασμα από το βιβλίο “Η Μυστική Διδασκαλία του Πλάτωνα”, Σάββας Παττακός, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ):
Σε πάρα πολλά κείμενα διάφορων λαών συναντούμε αναφορές για κάποιες εποχές κατά τις οποίες, ανώτεροι άνθρωποι ή τα ίδια τα θεία όντα, κυβέρνησαν τους ανθρώπους. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των αποκαλούμενων Θείων Δυναστειών της Αιγύπτου και των πανάρχαιων Βασιλιάδων-Σοφών και των Θείων Οδηγών -των “Νάγκας”- της Αρχαίας Ινδίας. Αλλά και στην Αρχαία Ελλάδα έχουμε μία ολόκληρη γενιά Βασιλιάδων, οι οποίοι είχαν συνήθως θεϊκή καταγωγή.
Στον Όμηρο βλέπουμε τους Ήρωες-Πολεμιστές να υπερηφανεύονται ο καθένας για τη θεία καταγωγή του. Ακόμη αναφέρονται στους ανώτερους προγόνους τους, που βασίλευαν σε άλλες εποχές και συγκρούονταν και με τους ίδιους τους θεούς. Πραγμάτωναν άθλους, ίδρυαν πόλεις, περνούσαν δοκιμασίες και εξόντωναν μυθικά τέρατα. Ένωναν τους ανθρώπους σε πόλεις-κράτη και καθιέρωναν σύνορα- όρια της επικράτειάς τους. Ακόμη καθόριζαν γιορτές, ρυθμίζοντας το Ιερό Ημερολόγιο. Ήταν οι Βασιλιάδες-Άνακτες, οι οποίοι επέστρεφαν μετά τους πολέμους και χίλιες δυο δοκιμασίες, μεταμορφωμένοι σε ζητιάνους στο παλάτι τους, όπως ο Οδυσσέας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Υπήρξαν αυτά τα πρόσωπα και κατείχαν όντως τις δυνάμεις που τους αποδίδονται; Πάντως οι ιστορικοί βασιλιάδες και κυρίως οι νεότεροι “βασιλικοί οίκοι” κάθε άλλο παρά έχουν σχέση μαζί τους. Το πιο πιθανό είναι ότι αποτελούν παρακμασμένα και εκφυλισμένα κατάλοιπα μιας άλλης εποχής και άλλων, διαφορετικών, πραγματικών Βασιλιάδων- Ανάκτων. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται στις θαυμαστές δυναστείες των θεών που προηγήθηκαν της βασιλείας των θνητών, ακολουθήθηκαν από τους ημίθεους, τους ήρωες και τέλος από τους ανθρώπους. Η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ στη Μυστική Δοξασία στο κεφάλαιο “Οι θείοι καθοδηγητές μας” αναφέρεται εκτενώς σε αυτό το θέμα. Σημειώνει ότι οι παραδόσεις όλων των εθνών μιλούν για τις Θείες Δυναστείες των Βασιλέων. Κινέζοι, Ακκάδιοι, λαοί της Αμερικής, Ινδοί, Αιγύπτιοι -σ’ αυτούς τους δύο τελευταίους αναφέρεται περισσότερο απ’ όλους τους άλλους- Έλληνες, Πέρσες, συμφωνούν στις παραδόσεις τους.
Συνεχίζοντας γράφει ότι οι ιερείς της Αιγύπτου είχαν δείξει στον Ηρόδοτο τους κολοσσούς αγαλμάτων των προϊστορικών αυτών Βασιλέων-Ιερέων, που είχαν βασιλεύσει πριν από τον Μήνη (ή Μένες), ο οποίος ως γνωστόν ένωσε τα βασίλεια της Άνω και της Κάτω Αιγύπτου, ξεκινώντας τις ιστορικές Δυναστείες. Μάλιστα, οι εποχές κατά τις οποίες βασίλευσαν έχουν τέτοια διάρκεια που εξοβελίζει εντελώς τη συμβατική-γραμμική Ιστορία, όπως την ξέρουμε. Είναι πολλά εκείνα τα οποία σημειώνει η μεγάλη αυτή συγγραφέας του παγκόσμιου εσωτερισμού, χρησιμοποιώντας τεκμήρια και αποδείξεις από πάμπολλα αρχαία κείμενα, διαφορετικών λαών.
Όμως θα σταματήσουμε σ’ αυτά που γράφει για τον Πλάτωνα: “Ο Πλάτωνας είναι ο πρώτος από τους κλασικούς, ο οποίος αναφέρεται δια μακρών στις Θείες Δυναστείες και τις τοποθετεί σε μία μεγάλη ήπειρο, την οποία ονομάζει Ατλαντίδα.” Πράγματι, ο Πλάτωνας στον Κριτία αναφέρει τους Κυβερνήτες της Ατλαντίδας και αποδίδει την καταγωγή τους στον Ποσειδώνα. Γράφει ότι ο Θεός απέκτησε με την Κλειτώ δέκα γιούς στους οποίους μοίρασε τη μεγάλη, χαμένη ήπειρο. Έτσι ξεκίνησε μια βασιλική γενιά, η οποία έγινε μεγάλη και τιμημένη. Διατήρησαν τη βασιλεία για πολλές γενιές και το βασίλειό τους ήταν το πιο πλούσιο από οποιουδήποτε άλλου βασιλιά. Οργάνωσαν τις πόλεις τους, απένειμαν τη δικαιοσύνη και τιμούσαν τους θεούς. ΄Ηταν η Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας.
—
Ας δούμε τώρα τι αναφέρει η Μυθολογία γι’ αυτά τα πρόσωπα που αποτελούν ένα είδος αρχέγονης “Αττικής Δυναστείας”, την οποία παρουσιάζει για την πόλη της καταγωγής του ο Φιλόσοφος. Προσθέτει βέβαια το όνομα του Ηλιακού Ήρωα και Βασιλιά Θησέα, για τον οποίο, όπως ξέρουμε, υπήρχε μια μεγάλη παράδοση κατορθωμάτων στην κλασική εποχή. Ο ήρωας θεωρούταν προστάτης της πόλης και με τη σειρά του -από εσωτερική άποψη- είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα βασιλιά κέντρου-άξονα.
Κέκροπας, Ερεχθέας, Εριχθόνιος, Ερυσίχθων: μυθικά ονόματα μέσα στη σειρά των πρωταρχικών βασιλιάδων της Αθήνας. Οι δύο πρώτοι “διφυείς” με όφεις στη θέση των ποδιών. Ο Εριχθόνιος προστατεύεται από δύο φίδια που έστειλε η Αθηνά. Ο Ερυσίχθων δεν βασίλευσε, γιατί σκοτώθηκε σε μάχη. Σύμφωνα με κάποια εκδοχή, θεωρούνται διαδοχικές γεννήσεις του ίδιου προσώπου.
Όμως τι σημαίνουν αυτά τα φίδια, είτε σαν μέρος του σώματός τους είτε σαν προστάτες; Η σχέση του φιδιού με τις προστατευτικές, αλεξίκακες θεότητες -π.χ. Ασκληπιός- όσο και με την Αθηνά, θα μας διαφωτίσουν. (Απόσπασμα από το βιβλίο “Η Μυστική Διδασκαλία του Πλάτωνα”, Σάββας Παττακός, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ)
Δείτε περισσότερα:
Τα Μυστήρια στην Αρχαία Ελλάδα (Ελευσίνια, Ορφικά, Καβείρια)
Υπατία, η Αλεξανδρινή Φιλόσοφος και Επιστήμονας
Αρχαία Ελλάδα και ναοί: Γιατί χτίζονταν πάνω σε σεισμικά ρήγματα;
