Οι Άλλοι

by Panagiotis G
490 views

Σκηνοθεσία: Alejandro Amenábar
Σενάριο: Alejandro Amenábar
Πρωταγωνιστούν: Nicole Kidman, Christopher Eccleston, Fionnula Flanagan

Πολύ ενδιαφέρουσα ταινία με ασυνήθιστο θέμα. Αρχικά, θεωρούμε ότι κινείται γύρω από την καταθλιπτική προσωπική ζωή της πρωταγωνίστριας, η οποία δεν έχει, όπως φαίνεται, πολλά περιθώρια για χαρά και ευτυχία. Ο άντρας της χάθηκε και είναι αναγκασμένη να ζει στο σκοτάδι, λόγω μιας δερματικής ασθένειας των παιδιών της. Φοβάται λοιπόν το φως και τον ήλιο. Ζει σε μια ηθελημένη μοναξιά, θεωρώντας ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Τότε εμφανίζονται κάποιοι που έχουν σκοπό να τη βοηθήσουν. Τελικά, καταφέρνουν να την οδηγήσουν να συνειδητοποιήσει ότι φταίει η ίδια για την κατάστασή της. Τα παιδιά της δεν είναι άρρωστα και δεν υπάρχει λόγος για τόσο σκοτάδι, γιατί απλώς…έχουν ήδη πεθάνει όλοι τους.

Στην Ανατολική φιλοσοφία υπάρχει μια διδασκαλία, η οποία μιλά για τη «Μάγια», τη μεγάλη Πλάνη, που σημαίνει ότι ο άνθρωπος θεωρεί αληθινά, πράγματα που είναι μόνο μορφές και πρόκειται να χαθούν, ενώ παράλληλα του διαφεύγει η ουσία, το πραγματικό. Σ’ αυτό φταίει ο Νους που είναι ένα εργαλείο με το οποίο είναι αδύνατο να αντιληφθεί κάποιος την αλήθεια. Έτσι, με ένα πλανημένο και ανεξέλεγκτο Νου κάνουμε τη ζωή μας κόλαση ή αντίστοιχα αν καταφέρουμε να τον ελέγξουμε και να τον καθοδηγήσουμε σωστά, μπορούμε να μετατρέψουμε την κόλαση σε παράδεισο. (Μην ξεχνάμε ότι και η παράνοια είναι  μια τρομερή ασθένεια του νου).

Η Ανατολική εσωτερική παράδοση προχωρά ακόμη περισσότερο λέγοντας ότι ο Νους μαζί με τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να εγκλωβίσουν την ψυχή και μετά το θάνατο, όπως στην περίπτωση της αυτοκτονίας. Τι σημαίνει αυτό; Να μην μπορεί η ψυχή να ανυψωθεί στα επίπεδα των άλλων καταστάσεων που της αρμόζουν, αλλά να μένει  σ’ ένα χαμηλό επίπεδο, με εστιασμένη την προσοχή της σε αυτά που την τυραννούν. Συνεχίζει δηλαδή να βλέπει την αιτία της θλίψης και των τύψεών της, ζώντας σ’ ένα φαύλο κύκλο, απ’ τον οποίο δεν μπορεί να βγει. Τότε, εμφανίζονται κάποιες οντότητες που προσπαθούν να τη βοηθήσουν να περάσει απέναντι. Γιατί όπως υπάρχουν στη γη άνθρωποι που κάνουν κάποιο φιλανθρωπικό έργο, κατά τον ίδιο τρόπο  σ’ εκείνα τα επίπεδα υπάρχουν ψυχές που είναι πιο ευαισθητοποιημένες και προσπαθούν να βοηθήσουν.

Σε μια τέτοια κατάσταση βρίσκεται η πρωταγωνίστρια. Έζησε μια έντονη θλίψη, δεν κατάφερε να την ξεπεράσει ή να την ελέγξει και πέθανε εξ αιτίας της, αλλά τελικά δεν κέρδισε τίποτα. Η ίδια θλίψη την κρατά αιχμάλωτη. Έτσι, εμφανίζονται στην ταινία κάποια πρόσωπα που προσπαθούν να τη βοηθήσουν να βγει από αυτήν την πλάνη και να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει απότομα. Πρέπει να καταφέρουν να τη βοηθήσουν, ώστε να αντιληφθεί τι συμβαίνει χωρίς να σοκαριστεί και να θελήσει να φύγει από εκεί.

Οι αλλαγές στη συνείδηση βασίζονται σε μια εσωτερική μετάλλαξη. Αυτό προϋποθέτει μια μαθητεία. Πάντα θα υπάρχει ένας Δάσκαλος που θα δείξει το δρόμο, όμως δεν μπορεί να βαδίσει αυτός στη θέση του μαθητή, ούτε και να τον αναγκάσει να το κάνει με τη βία. Πρέπει εκείνος να ξυπνήσει μέσα του τη διάθεση για αλλαγή στη ζωή του. Γι’ αυτό χρειάζεται Ανδρεία. Δεν είναι τυχαίο που το Ιπποτικό πρότυπο είναι σύμβολο του  μαθητή, επειδή δεν είναι αρεστό στη συνείδηση να αποκόπτεται από τα γνώριμα και σίγουρα μονοπάτια στα οποία βαδίζει, ακόμα κι αν αυτά είναι γεμάτα αγκάθια που της πληγώνουν τα πόδια.

Παράλληλα, στο σπίτι της πρωταγωνίστριας υπάρχουν και «οι Άλλοι». Είναι τα φαντάσματα του σπιτιού, που κινούνται στο χώρο και την τρομοκρατούν. Βέβαια, σιγά-σιγά αποδεικνύεται το αντίθετο. Αυτή είναι το φάντασμα γι’ αυτούς που κατοικούν το σπίτι.

Υπάρχει μια μικρή διαχωριστική γραμμή. Αυτή συνδέει ή χωρίζει (ανάλογα πως το βλέπει κανείς) τη ζωή από το θάνατο. Οι Ινδοί την ονομάζουν Αντακαράνα. Είναι μια ασημένια κλωστή που όταν κοπεί πεθαίνεις. Περνάς στην αντίπερα όχθη (σύμφωνα με την αρχαία ελληνική πίστη, ήταν ο Αχέροντας ποταμός που διέσχιζε η ψυχή μαζί με το Χάρο).

Τελικά ήταν οι «άλλοι» ζωντανοί κι αυτή ήταν η νεκρή. Αν όμως η ενσάρκωση είναι ένα πέρασμα, για να πάρει η ψυχή εμπειρίες, τις οποίες θα επεξεργαστεί σε άλλα επίπεδα πιο ελεύθερη, τότε που είναι ο θάνατος και που η ζωή;

Όπως είπε και ο Χριστός …. «Αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους….».

Η Φιλοσοφία Επιστρέφει