Από το περιοδικό “Φιλοσοφική Λίθος“, Εκδόσεις ΝΕΑ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Αν και οι αρνητικές λειτουργίες ενός μεσαίωνα είναι εμφανείς, δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τη θετική του λειτουργία, η οποία συνίσταται στο ότι βοηθάει την κοινωνία να μετασχηματιστεί. Ένας μεσαίωνας είναι ταυτόχρονα και μια εποχή μεγάλης δημιουργικότητας. Είναι ένα «χυτήριο», όπου μέσα του λιώνουν οι γερασμένες και φθαρμένες πολιτιστικές δομές. Από ’κει θα προέλθει η πρώτη ύλη για την οικοδόμηση του νέου πολιτισμού. Μέσα σε ένα μεσαίωνα μπορεί να υπάρξουν εκείνες οι συνθήκες, όπου το «νέο» δύναται να επωαστεί. Όπως μας δείχνει το αλχημικό σύμβολο του ουροβόρου φιδιού, μέσα σε ένα μεσαίωνα η καταστροφή οδηγεί σε μία νέα δημιουργία.
Το μυθικό πτηνό Φοίνικας, το οποίο αναγεννιέται από τις στάχτες του, αποτελεί πολύ εύστοχα το σύμβολο της κυκλικής εξέλιξης των πολιτισμών. Όπως λοιπόν ο μυθικός Φοίνικας, έτσι και οι κοινωνίες αναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους. Και όπως το περιοδικό κάψιμο μέρους του δάσους από φωτιές που δημιουργούνται από κεραυνούς, έχει αποδειχτεί ότι ανανεώνει το δάσος, έτσι και ένας μεσαίωνας μπορεί να ανανεώσει την ανθρωπότητα.
Όταν η Ιστορία μας φέρνει αντιμέτωπους με νέες προκλήσεις και νέα δεδομένα, οφείλουμε να τα μελετήσουμε και να προσαρμοστούμε. Όταν όμως ένας πολιτισμός φτάνει σε ένα σημείο ακμής, αρχίζει να «ιεροποιεί» την «εικόνα του κόσμου» του, δηλαδή το σύνολο των αρχών, πεποιθήσεων και αξιών που γέννησαν αυτόν τον ιδιαίτερο πολιτισμό. Και εθελοτυφλώντας μπροστά στα νέα εμπόδια και στις εξελίξεις, αρτηριοσκληρύνεται, αρχίζει να γερνάει και δεν μπορεί να αγκαλιάσει το νέο.
Οι αρνητικές εμπειρίες των σκοτεινών εποχών αναγκάζουν τους ανθρώπους να έρθουν αντιμέτωποι με τις ανισότητες και τα προβλήματα των προηγούμενων πεποιθήσεων και αντιλήψεων της παλιάς «εικόνας του κόσμου». Ο θάνατος του «παλιού» είναι αναπόφευκτος και αναγκαίος, για να μπορεί το «νέο» να ανατείλει με μια εφηβική δημιουργική ορμή.
