Πέτερ Πολ Ρούμπενς – 1609 – Σαμψών και Δαλιδά
Την εμπιστεύτηκε, κι εκείνη τον πρόδωσε στους εχθρούς του.
Ο Σαμψών είχε γεννηθεί με τρόπο θαυμαστό. Ο θεός του Ισραήλ τον είχε κάνει ναζίρ, δηλαδή αφιερωμένο στο θείο θέλημα. Το όνομά του σχετίζεται με τη λέξη semes, δηλαδή ήλιος – άμεσος συσχετισμός με τις ηλιακές θεότητες. Η ζωή του ήταν μια ζωή αγνότητας και δικαιοσύνης. Σε αντάλλαγμα, είχε αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις. Με αυτές τις δυνάμεις ο Σαμψών απωθούσε τους Φιλισταίους, δηλαδή τους ορκισμένους εχθρούς της φυλής του. Επί 20 χρόνια κυβέρνησε το Ισραήλ κι έδινε σκληρούς αγώνες εναντίον των Φιλισταίων, όλοι τους επιτυχείς. Μάταια έψαχναν να βρουν το μυστικό της τεράστιας δύναμης του κολοσσού. Έμοιαζε άτρωτος, ανίκητος.
Μέχρι που κάποτε ξεστράτισε από το δρόμο του ναζίρ. Ερωτεύτηκε μια γυναίκα, τη Δαλιδά, κι έβαλε εκείνη κι όχι το λαό του πρώτη στην καρδιά του. Στον πίνακα του Ρούμπενς φαίνεται τόσο γαλήνια κοιμάται πάνω στην αγαπημένη του, πόσο απόλυτα την εμπιστεύεται. Όμως η Δαλιδά δεν είχε καθαρή καρδιά. Ήταν προδότρια, που χρησιμοποιούσαν οι Φιλισταίοι για να μάθουν το μυστικό της υπερφυσικής δύναμης του Σαμψών. Αυτό ήταν ένα μυστικό που δεν έπρεπε να το μάθει κανείς. Σε εκείνη, όμως, το είπε. Το μυστικό του ήταν τα μακριά άκοπα μαλλιά του. Το σύμβολο της αφιέρωσής του στο θεό.
Ο Ρούμπενς ζωγράφισε τη σκηνή που ο Σαμψών κοιμάται, ενώ οι προδότες του κόβουν τα μαλλιά. Ο ύπνος του είναι βαθύς, σύμβολο της συνείδησης που έχεις χάσει την εγρήγορσή της. Στην πόρτα περιμένουν οι Φιλισταίοι πολεμιστές. Έτοιμοι να επιτεθούν μόλις ο κολοσσός αποδυναμωθεί. Και αυτό θα κάνουν. Θα τον τυφλώσουν, όταν εκείνος είναι ανίκανος να αμυνθεί.
Τι έγινε στο τέλος;
Στο τέλος, μετά από πολύ πόνο και μεταμέλεια, ο Σαμψών πήρε χάρη από το θεό. Απέκτησε ξανά με τρόπο θαυμαστό τη δύναμή του. Με τα ίδια του τα χέρια γκρέμισε το ναό του Δαγών των Φιλισταίων. Πέθανε μαζί με τους δεσμώτες του.
Η ιστορία του Σαμψών και της Δαλιδάς απαντάται στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο των Κριτών. Τον ίδιο μύθο συναντάμε με παραλλαγές σε διάφορους λαούς (όπως στην Ελλάδα, με τον Ηρακλή και τη Δηιάνειρα).
