Πώς να κάνεις τον κόσμο πιο ευτυχισμένο – και γιατί πρέπει να γίνει προτεραιότητα για σένα
«Όποιος είναι ευτυχισμένος θα κάνει και τους άλλους ευτυχισμένους… Τι υπέροχο θα ήταν αν δεν περιμέναμε ούτε λεπτό παραπάνω για να αρχίσουμε να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο.» Άννα Φρανκ
Υπάρχει μια αλλαγή στην κοινωνία. Οι άνθρωποι αρχίζουμε και συζητάμε περισσότερο τα συναισθήματά μας. Τα παραδεχόμαστε δημόσια. Τα παρατηρούμε. Γινόμαστε πιο ευαίσθητοι σε σχέση με αυτά. Μια νέα γενιά αντιλήψεων γεννιέται, πιο ευγενική.
Από την άλλη, οι παλιές αντιλήψεις του ανταγωνισμού και της σκληρότητας είναι σφοδρότερες από ποτέ. Αυτές εστιάζουν στα εξωτερικά: να βρεις μια καλή δουλειά, να έχεις καλούς βαθμούς, καλό σύντροφο. Πολλές έγνοιες που προκαλούν πολύ άγχος. Είμαστε πολύ πλουσιότεροι από τους προγόνους μας – τότε γιατί δεν είμαστε και πιο ευτυχισμένοι;
Η κουλτούρα του ανταγωνισμού έχει νικητές και χαμένος. Για να κερδίσω εγώ πρέπει κάποιος άλλος να χάσει. Άρα, ακόμη κι αν εμείς γίνουμε ευτυχισμένοι, δε θα προσθέσουμε τίποτα στο συνολικό ποσοστό ευτυχίας στον κόσμο. Από την άλλη, η κουλτούρα της ευγένειας λέει ότι όλοι μπορούμε να κερδίσουμε. Λέει ότι, φυσικά και πρέπει να φροντίσουμε τον εαυτό μας. Αλλά η ευτυχία που παίρνουμε να προέρχεται από την ευτυχία που θα δίνουμε στους άλλους. Ανάμεσα στους ανθρώπους δεν υπάρχει λόγος για ανταγωνισμούς. Υπάρχουν όμως πολλοί λόγοι για συνεργασία – στη δουλειά, στο σπίτι, στην κοινότητα. Έτσι, όλοι βγαίνουν κερδισμένοι, και η ζωή είναι πιο ευχάριστη.
Όλοι μας κληρονομήσαμε δύο γονίδια: το εγωιστικό και το αλτρουιστικό. Το πρώτο πιστεύει ότι είμαι το κέντρο του σύμπαντος και άρα οι ανάγκες μου προηγούνται. Το δεύτερο μας κάνει να βλέπουμε τι νιώθουν οι άλλοι και να προσπαθούμε για το δικό τους καλό. Η ισορροπία ανάμεσα στα δύο είναι πολύ σημαντική για την επιβίωση και του ατόμου και της κοινωνίας.
Σήμερα η εγωιστική συμπεριφορά δικαιολογείται περισσότερο από ποτέ. Σήμερα μεγαλώνουμε θεωρώντας κάποιον επιτυχημένο όταν έχει καλούς βαθμούς, μισθό, εμφάνιση, φήμη. Ο εγωισμός σήμερα φτάνει στα όρια του ναρκισσισμού. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν ελεύθερο πεδίο στο ναρκισσισμό να βασιλεύσει, τόσο ανάμεσα σε διάσημους όσο και σε καθημερινούς ανθρώπους.
Ο αλτρουισμός για να αναδυθεί χρειάζεται μια κουλτούρα που να τον καλλιεργεί. Κάποτε αυτό το ρόλο αναλάμβαναν οι θρησκείες. Σήμερα οι θρησκείες υποχωρούν, αφήνοντας στη θέση τους ένα τεράστιο κενό στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Πλέον, οι άνθρωποι μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι είναι υπεύθυνοι μόνο για τον εαυτό τους και την επιβίωσή τους, σε έναν κόσμο σκληρό. Τι μεγάλο άγχος! Ο σύγχρονος άνθρωπος πνίγεται στο άγχος της δικής του ζωής.
Τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει αυτό; Ποιοι μπορούν να συνεισφέρουν στην αλλαγή;
-
Καθένας από εμάς
Το συνολικό ποσοστό ευτυχίας στην κοινωνία θα εξαρτηθεί από το πόσο ευτυχισμένος είναι καθένας από εμάς ξεχωριστά. Η αλλαγή θα ξεκινήσει από τα άτομα, κι όχι από μάζες. Η κουλτούρα του αλτρουισμού και της ενσυναίσθησης είναι κάτι που καλούμαστε να καλλιεργούμε κάθε μέρα, για να ευημερήσουμε όλοι.
-
Οι Δάσκαλοι
Το 1991 έγινε στο Bristol μία έρευνα στα παιδιά που γεννήθηκαν εκείνη τη χρονιά στην πόλη. Κάθε χρόνο τα παιδιά αυτά παρακολουθούνταν σε σχέση με διάφορους δείκτες. Για παράδειγμα, όταν έγιναν 16 χρονών εξέτασαν το πόσο αισθάνονται ευτυχισμένα. Και βρήκαν ότι το πόσο ευτυχισμένος αισθάνεται ένας έφηβος σχετίζεται πολύ με το δημοτικό σχολείο που φοίτησε χρόνια πριν! Η ευθύνη των εκπαιδευτικών (και των εκπαιδευτικών πολιτικών) είναι μεγάλη για να παράγουν ευτυχισμένους και αλτρουιστές ανθρώπους. Πέρα από την ακαδημαϊκή μάθηση, είναι ώρα το σχολείο να εστιάσει σε πιο βασικές ανάγκες του ανθρώπου.
-
Οι Εργοδότες
Μπορεί ένας δάσκαλος να κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά τι εικόνα θα συναντήσει ο μαθητής μόλις γίνει εργαζόμενος; Οι έρευνες λένε ότι η χειρότερη ώρα μέσα στη μέρα ενός εργαζομένου είναι η ώρα που περνά με τον εργοδότη του. Ο άνθρωπος που θα έπρεπε να τον εμπνέει και να τον ενθαρρύνει, είναι αυτός που τον αποτρέπει από το να ευτυχίσει. Κάτι πάει τελείως λάθος στη διαχείριση ανθρώπων στον εργασιακό τομέα. Κι όμως, υπάρχουν αποδεδειγμένα τρόποι να είναι οι άνθρωποι χαρούμενοι και να δουλεύουν αποτελεσματικά. Όταν η δουλειά οργανώνεται σωστά, όταν υπάρχει σωστή συνεργασία κι επικοινωνία, όταν έχει αξία η ευημερία των ανθρώπων, όταν οι μισθοί είναι αξιοπρεπείς, όταν οι διευθύνοντες μπορούν να εμπνέουν και να οδηγούν, η εργασία γίνεται ένα ευχάριστο κομμάτι της μέρας.
-
Οι πολιτικοί
Όλοι θέλουμε δικαιώματα στην κοινωνία. Όμως δε γεννιόμαστε ολοκληρωμένοι ενήλικες έτοιμοι να αναλάβουμε τον αντίστοιχο ρόλο. Για χρόνια εξαρτόμαστε από άλλους για να επιβιώσουμε και να αναπτυχθούμε. Κάποιοι έπρεπε να μας δώσουν αυτή τη φροντίδα. Είναι λοιπόν δίκαιο με τη σειρά μας να προσφέρουμε στήριξη όταν έχουμε τη δυνατότητα. Τα δικαιώματα συνοδεύονται από υποχρεώσεις. Οι πολιτικοί ηγέτες είναι οι πρώτοι που καλούνται να υποστηρίξουν αυτή τη θεμελιώδη αρχή. Συχνά η εξουσία διαφθείρει, όμως. Γι’ αυτό η επιλογή των πολιτικών ηγετών μιας κοινωνίας πρέπει να γίνεται με πολλή προσοχή, και να υποβάλλονται σε διαρκούς ελέγχους για τον ηθικό τους κώδικα. Είναι θέμα επιβίωσης και ευτυχίας της κοινωνίας. (Πηγή: theguardian.com, Μετάφραση-Απόδοση: philosophyreturns.gr)
Διαβάστε επίσης:
Βγες απ’ το φαύλο κύκλο: Πώς να σταματήσεις να διαφωνείς συνέχεια για το ίδιο θέμα
Η ιεραρχία των αναγκών του Maslow φανερώνει τη σύγχρονη «Λατρεία του Εγώ»
3 τρόποι για να αυξήσετε την αυτοαξία σας
Η αυθεντικότητα χαρακτηρίζει τον πρίγκιπα
Ναρκισσισμός: Μια σύγχρονη “επιδημία”
