Ο δρόμος της ζωής είναι δύσκολος. Γνωρίζουμε ότι για να κατακτήσεις κάτι αληθινό χρειάζεται κόπος κι ακόμα και θυσίες. Τι είναι όμως αυτό που αξίζει περισσότερο στη ζωή; Τι είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που αναζητά ο Θεός από κάθε άνθρωπο;
Το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο
Μία μέρα ο Θεός φώναξε έναν από τους αγγέλους του και του ανέθεσε μία αποστολή: να κατέβει στη γη να βρει το πιο πολύτιμο αντικείμενο όλης της πλάσης και να το φέρει στον Παράδεισο.
Στην αρχή ο άγγελος έψαξε και βρήκε το πιο όμορφο κόσμημα στη γη που όμως αμέσως απορρίφθηκε από τον Θεό.
Ο άγγελος συνέχισε την αναζήτηση του και κάποια στιγμή αντίκρισε μία τρομερή και συνάμα συγκινητική σκηνή: έναν στρατιώτη να πέφτει πάνω σε μία βόμβα και να θυσιάζεται για να σώσει τις ζωές των συντρόφων του.
Ο άγγελος αυτή τη φορά είχε φτάσει πολύ κοντά στην εκπλήρωση της αποστολής του, όμως χρειαζόταν να βρει κάτι ακόμη πιο πολύτιμο από το αίμα του γενναίου στρατιώτη.
Έτσι επέστρεψε ξανά στη γη και συνέχισε τις έρευνες του όταν μία μέρα συνάντησε έναν άνθρωπο πολύ βασανισμένο. Είχε χάσει τον δρόμο του, είχε κάνει πολλές λάθος επιλογές στη ζωή του και τώρα, μετανιωμένος, βρισκόταν σε απόγνωση και πάσχιζε να έρθει ξανά κοντά στον Θεό.
Ο άγγελος κατάφερε να μαζέψει ένα από τα δάκρυα του ανθρώπου και να το πάει στον Παράδεισο. Εκεί πληροφορήθηκε ότι είχε πια εκπληρώσει την αποστολή του: τούτο το δάκρυ ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα όλης της πλάσης κάτι που εμείς οι άνθρωποι έχουμε εν δυνάμει και ο Θεός το αναζητάει.
Σχόλιο
Αν κάτι μας θυμίζει περισσότερο η παραπάνω ιστορία είναι η παραβολή του Ασώτου Υιού.
Για τον πατέρα, της παραβολής, κανένα υλικό αγαθό, καμία επιβράβευση δεν άξιζε περισσότερο από το να υποδεχτεί το χαμένο και μετανιωμένο του παιδί, πίσω στο σπίτι τους.
Οι πόνοι, οι εμπειρίες, οι θυσίες, οι προδομένες προσδοκίες, η μεταστροφή ξανά στην πνευματική μας διάσταση είναι το πιο πολύτιμο πράγμα σε αυτή τη Γη και το δάκρυ αυτού του πόνου και της μετάνοιας είναι το πιο πολύτιμο κόσμημα μιας επαναπατρισμένης ψυχής.
Πηγή για την ιστορία: “Να σου πω μια ιστορία”. Στέφανος Ελμάζης, Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ
