Η εσωτερική φιλοσοφία είναι μια φιλοσοφία που συμπεριλαμβάνει μεταφυσικές αρχές και αξιώματα όπως έχουν τεθεί από τους παραδοσιακούς πολιτισμούς και τους φιλοσόφους στον κλασικό τρόπο, ειδικότερα από φιλοσόφους που ανήκουν στην γραμμή του Πυθαγόρα και του Πλάτωνα και που φτάνουν έως τον Πλωτίνο, τον Ιάμβλιχο τον Πρόκλο κ.α.
Μέσα σε αυτά τα εσωτερικά αξιώματα είναι ότι όλος ο κόσμος, το σύμπαν, είναι ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός και κάθε μέρος επηρεάζεται από το Όλον, όπως η κίνηση που θα κάνει το μικρό δάκτυλο του χεριού είναι απόρροια της κίνησης του χεριού, αλλά και το χέρι κινείται με βάση το σώμα, φτάνοντας έως την ίδια τη σκέψη που είναι η αρχή της κίνησης και του σώματος. Αυτό το αξίωμα της ενότητας όλων συνδυάζεται με την Αρχή της Αναλογίας όπου σε κάθε μέρος μπορούμε να συναντήσουμε σε μικρογραφία τις αρχές του Όλου.
Λέει ο Πλωτίνος:
“Τα πάντα τελούνται στο σύμπαν καθώς ακριβώς σε ένα ζώο, όπου χάρη στην ενότητα της αρχής αυτού, μπορεί κανείς να διαγνώσει ένα μέρος αυτού δια του άλλου. Έτσι παρατηρώντας τα μάτια ενός ανθρώπου ή άλλο μέλος του σώματος μπορούμε να διακρίνουμε τον χαρακτήρα του, τους κινδύνους που διατρέχει και τα μέσα προς αποσόβησή τους. Όπως αυτά είναι μέρη αυτού του ανθρώπου, έτσι και εμείς είμαστε μέρος του Σύμπαντος. Για πλάσματα διαφορετικά υπάρχουν διαφορετικά μέρη.” ( Πλωτίνου Εννεάδες Β,3, 7.)
Την ίδια λειτουργία έχει και η Αστρολογία η οποία είναι αυτή η εσωτερική επιστήμη που μελετώντας τις σχέσεις των ουράνιων σωμάτων, τις θέσεις και τους σχηματισμούς, μπορεί να δει πώς αυτές οι σχέσεις του μακρόκοσμου, αντικατοπτρίζονται και στις σχέσεις του δικού μας μικρόκοσμου. Εφόσον όλα είναι ζωντανά και έχουν τη δική τους ιδιαίτερη ψυχή και το Όλον καθρεπτίζεται σε κάθε μέρος του, μπορούμε, αν έχουμε τα εσωτερικά κλειδιά, να προβλέψουμε το τι θα γίνει στον δικό μας κόσμο, με βάση τις σχέσεις των ουράνιων σωμάτων.
Ο Πλωτίνος λέει:
«Πρέπει μάλλον να πούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο κινούνται τα άστρα αποσκοπεί στη διατήρηση του σύμπαντος, έχοντας παράλληλα και μιαν άλλη χρησιμότητα, του ότι δηλαδή όσοι ξέρουν πώς να διαβάζουν αυτή τη γραφή μπορούν, κοιτάζοντας τα άστρα σαν να επρόκειτο για γράμματα, να καταλαβαίνουν το μέλλον από τους σχηματισμούς τους, ανακαλύπτοντας το σημαινόμενο με τη μεθοδική χρήση της αναλογίας, όπως όταν κάποιος πει ότι το πέταγμα ενός πουλιού ψηλά είναι σημείο κάποιων υψηλών πράξεων.» (ΠΛΩΤΙΝΟΣ, Εννεάδες, ΙΙΙ.1, 6.20, σελ.47-49)
Αυτές οι εσωτερικές Αρχές δεν είναι όμως οι μοναδικές και, αν τις δούμε απομονωμένα, θα κάνουμε το λάθος να πέσουμε σε μια μοιρολατρία, πιστεύοντας ότι οι αστρολογικές παρατηρήσεις είναι ένα είδους τυράννου που μας διατάζει να πράξουμε όπως ζητά. Τίποτε δεν είναι πιο μακριά από αυτό. Ήδη, ο Πλωτίνος, που εξηγεί φιλοσοφικά την Αστρολογία, επισημαίνει αυτόν τον κίνδυνο λέγοντας:
«Κι αν ο άνθρωπος είναι κάτι πιο πολύτιμο από τα άλλα ζώα, πόσο μάλλον οι ουράνιες σφαίρες, αφού δεν υπάρχουν μέσα στο σύμπαν για να είναι τύραννοι, αλλά για να παρέχουν στόλισμα και τάξη. Όσα δήθεν προέρχονται από την επίδρασή τους, πρέπει να τα θεωρεί κανείς μόνο ως σημάδια όσων μέλλουν να γίνουν, ενώ τα ίδια τα συμβάντα διαφέρουν από αυτά εξαιτίας των συμπτώσεων – γιατί είναι αδύνατο να συμβαίνει σε κάθε άτομο το ίδιο, εξαιτίας των περιστάσεων της γέννας, εξαιτίας των πολύ μακρινών αποστάσεων και εξαιτίας των ψυχικών διαθέσεων.» (Πλωτίνος, Εννεάδες , ΙΙ, 9,13.)
Η κληρονομικότητα, οι συμπτώσεις, οι συνειδητές αποφάσεις των ανθρώπων, μαζί με τις επιρροές του Όλου, συνυφαίνουν την καθημερινότητά μας. Ο καθένας που μπορεί να “διαβάσει” τον Ουρανό, απλώς βλέπει ροπές, τάσεις και κατευθύνσεις και όχι προφητικά γεγονότα.
Για αυτό οι φιλόσοφοι και οι μυστικιστές επισημαίνουν τον κίνδυνο της μοιρολατρίας και της δεισιδαιμονίας και μας προτρέπουν, πέρα από τις επιρροές της αστρολογίας, να ασκήσουμε τη δική μας βούληση και να πάρουμε αποφάσεις με βάση τις Αρχές μας, πέρα από τις περιστάσεις και τις επιρροές του περιβάλλοντος, φυσικού και ουράνιου.
Μια πολύ διδακτική αλλά και σκληρή παραβολή, δίνει ο Βιβεκανάντα για τον κίνδυνο αυτό:
“Υπάρχει μια παλιά ιστορία με έναν αστρολόγο που ήρθε σε έναν βασιλιά και του είπε, «Θα πεθάνεις σε έξι μήνες».
Ο βασιλιάς τρόμαξε τόσο πολύ που παράτησε τις ευθύνες του από τον φόβο του. Το βασίλειο μπήκε σε μια περίοδο ακυβερνησίας και άλλα κρατίδια άρχισαν να ετοιμάζονται να το κατακτήσουν. Ο πρωθυπουργός του βασιλείου όμως ήταν ένας έξυπνος άνθρωπος και είπε στον βασιλιά ότι οι αστρολόγοι ήταν ανόητοι. Ο βασιλιάς δεν τον πίστεψε.
Έτσι ο πρωθυπουργός είδε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κάνει τον βασιλιά να καταλάβει ότι οι αστρολόγοι ήταν ανόητοι, παρά να προσκαλέσει τον αστρολόγο να επισκεφτεί πάλι το παλάτι. Εκεί τον ρώτησε εάν οι υπολογισμοί του ήταν σωστοί.
Ο αστρολόγος είπε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει ποτέ λάθη αλλά για να τον ικανοποιήσει έκανε ξανά τους υπολογισμούς και είπε ότι ήταν απολύτως σωστοί. Το πρόσωπο του βασιλιά έγινε κάτωχρο.
Ο πρωθυπουργός είπε τότε στον αστρολόγο «Και πότε νομίζεις εσύ αστρολόγε ότι θα πεθάνεις;» «Σε δώδεκα χρόνια», απάντησε ο αστρολόγος. Τότε ο πρωθυπουργός τράβηξε το σπαθί του κι έκοψε το κεφάλι του αστρολόγου, και γυρνώντας προς τον σαστισμένο βασιλιά του είπε: «Τον είδες τον ψεύτη; Δεν ήξερε να προβλέψει ούτε τον χρόνο του θανάτου του !»”
Στο παρακάτω ανέκδοτο, ο αστρολόγος της ιστορίας μας ήταν πιο έξυπνος από τον προηγούμενο.
Ο προσωπικός αστρολόγος του Λουδοβίκου ΙΑ΄ για κακή του τύχη σωστά προμάντεψε το θάνατο μιας κυρίας της αυλής. Ο θάνατός της προκάλεσε μεγάλη στενοχώρια στον βασιλιά και έβγαλε το συμπέρασμα ότι για αυτό το θλιβερό γεγονός φταίει ο αστρολόγος.
Αγανακτισμένος ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ φώναξε τον αστρολόγο αφού προηγουμένως διέταξε τους φρουρούς να πνίξουν τον αστρολόγο ύστερα από ένα μυστικό νεύμα που θα τους έκανε. Όταν ο αστρολόγος ήρθε, ο βασιλιάς τον ρώτησε:
– Αφού ξέρεις τη μοίρα των ανθρώπων, για πες μου πότε θα πεθάνεις εσύ ο ίδιος;
– Μεγαλειότατε, απάντησε ο αστρολόγος, τα άστρα, μού εκμυστηρεύτηκαν πως εγώ θα πεθάνω τρεις μέρες πριν από τον δικό σας θάνατο.
Ο βασιλιάς τα ‘χασε. Με αυτή την εφευρετική απάντηση ο αυλικός αστρολόγος όχι μόνο έμεινε ζωντανός, αλλά και ανάγκασε τον βασιλιά να φροντίζει για την καλή υγεία του αστρολόγου για όλη του τη ζωή.
Ας μην είμαστε μοιρολάτρες και ας μην προσπαθούμε να βρούμε στην αστρολογία μια δικαιολογία για να μην κάνουμε το σωστό και το πρέπον. Ας μη μετατρέψουμε την αστρολογία, από τη βασίλισσα των απόκρυφων επιστημών, σε μια υπηρέτρια των φόβων, των παθών και των δικαιολογιών μας.
Πηγή: nea-acropoli.gr
