Η Κραυγή – Έντβαρτ Μουνκ (1893)

by admin
2,K views
Η Κραυγή – Έντβαρτ Μουνκ (1893)

Η Κραυγή – Έντβαρτ Μουνκ (1893)

Από το σάπιο σώμα μου θα ανθίσουν λουλούδια και θα είμαι μέσα τους και αυτή είναι η αιωνιότητα. – Edvard Munch

Έχει ονομαστεί η Μόνα Λίζα της εποχής μας. Ένας πίνακας που προξενεί τόσο θαυμασμό όσο και φόβο. Ένα πρόσωπο γεμάτο αγωνία, ένας ουρανός βαμμένος με αίμα, ένα τοπίο με ασαφή όρια – η απόλυτη έκφραση του άγχους του σύγχρονου ανθρώπου.

Σε ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του μετα-ιμπρεσσιονισμού, ο Νορβηγός Μουνκ αποτυπώνει με γλαφυρότητα τη σύγχυση και τον τρόμο. Η έμπνευση φαίνεται πως ήρθε στον καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια ενός χειμερινού απογευματινού περιπάτου: «Περπατούσα στον δρόμο με δυο φίλους, ο ήλιος έδυε – εντελώς ξαφνικά ο ουρανός πήρε το χρώμα του αίματος. Σταμάτησα, ένιωσα εξάντληση, ακούμπησα σε ένα φράχτη. Ναι, υπήρχε αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από τα φιορδ και την πόλη. Οι φίλοι μου συνέχισαν να προχωρούν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από αγωνία – κι ένιωθα μια ατελείωτη κραυγή να διαπερνά όλη τη φύση.»

Μεγαλωμένος σε ένα αυστηρό προτεσταντικό περιβάλλον, ο πατέρας του καλλιτέχνη τού είχε ενσταλάξει από μικρή ηλικία έναν βαθύ φόβο για την αμαρτία και την αναπόφευκτη κόλαση, χωρίς πιθανότητα συγχώρεσης. Ο ίδιος έλεγε ότι στη ζωή του πάλευε μονίμως δύο μεγάλους εχθρούς, τη φυματίωση και την παραφροσύνη.

Η πάλη αυτή του Μουνκ με τον εαυτό του αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα έργα του, στα οποία προτιμά να απεικονίζει μια κατάσταση του μυαλού παρά μια εξωτερική πραγματικότητα. Στους πίνακές του υπάρχει έντονη εκφραστικότητα, βαρύ συναισθηματικό περιεχόμενο, μια ατμόσφαιρα ανήσυχη και τεταμένη.

«Η Κραυγή» είναι μια ειλικρινής ματιά στον εσωτερικό του κόσμο, στα προβλήματα και τα αισθήματα αγωνίας και άγχους που βίωνε – που βιώνει ο κάθε αναγνώστης του έργου του.
Γραφτείτε στο εβδομαδιαίο μας newsletter για να μη χάνετε τις δημοσιεύσεις μας


powered by moosend

Δείτε επίσης:

Έναστρη Νύχτα – Βίνσεντ Βαν Γκογκ (1889)

Ο μικρός πρίγκιπας: “Βλέπουμε μόνο με την καρδιά”

Η τέχνη δεν διακοσμεί, ανατρέπει! Πάμπλο Πικάσο – Guernica

Antonio Gaudi

Ο Ραφαήλ και η “Σχολή των Αθηνών”

Η Φιλοσοφία Επιστρέφει