Μη ντρέπεστε για τα αρνητικά σας συναισθήματα. Είναι οι πνευματικοί σας οδηγοί

Τα αρνητικά συναισθήματα και οι εμπειρίες μας επιτρέπουν να αναπτυχθούμε

by admin
1,3K views

Ο κίνδυνος στην ψεύτικη θετικότητα και την πνευματική παράκαμψη

Τα αρνητικά συναισθήματα και οι εμπειρίες μάς επιτρέπουν να αναπτυχθούμε

Γράφει η Vanessa Bennett

Αυτές τις μέρες, το βασίλειο της πνευματικότητας (και μερικές φορές της ψυχολογίας) μπορεί να φαίνεται ψεύτικο. Το Instagram και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα με αναρτήσεις επιρροών σχετικά με θετικά vibes, για το ότι δεν αφήνετε την αρνητική ενέργεια ή τις σκέψεις να σας φτάσουν, για το ότι περιβάλλεστε μόνο με υποστηρικτικά, θετικά άτομα.

Εκτός κι αν ζείτε σε μια φούσκα ή στον Άρη, αυτό δεν είναι μόνο μη ρεαλιστικό, αλλά και μια συνταγή για να μην μεγαλώσετε ποτέ ή να μάθετε πραγματικά ποιοι είστε. Εάν επιχειρήσετε να υπερβείτε ή να αποφύγετε τις δύσκολες εμπειρίες, μπορεί να παραμείνετε συναισθηματικά καθυστερημένοι. Οι πνευματικά σκεπτόμενοι ψυχολόγοι και δάσκαλοι το αναφέρουν ως πνευματική παράκαμψη. Είτε μας αρέσει είτε όχι, τα άσχημα μέρη της ανθρωπότητάς μας είναι εκεί όπου μπορεί να συμβεί ανάπτυξη. Σύμφωνα με τα λόγια της βουδίστριας δασκάλας, συγγραφέα και μοναχής Πέμα Τσόντρον:

“Αισθήματα όπως η απογοήτευση, η αμηχανία, ο εκνευρισμός, η αγανάκτηση, ο θυμός, η ζήλια και ο φόβος… είναι στην πραγματικότητα πολύ ξεκάθαρες στιγμές που μας διδάσκουν πού είναι αυτό που κρατάμε πίσω. Είναι σαν αγγελιοφόροι που μας λένε, με τρομακτική σαφήνεια, πού ακριβώς έχουμε κολλήσει.”

Πολλά συναισθήματα χρησιμεύουν ως σημάδια που υποδηλώνουν μια ευκαιρία για μάθηση. Η πρόκληση, η λύπη, η αλλαγή, η δυσφορία, η σύγκρουση, το μίσος, η κατάθλιψη και το άγχος είναι μονοπάτια προς την ανάπτυξη και την αλλαγήΜπορούμε να εξερευνήσουμε και να αποδεχθούμε τα μέρη του εαυτού μας που η κοινωνία μας προτρέπει να κρατάμε κρυμμένα. Επώδυνες ή άβολες εμπειρίες, μας επιτρέπουν να ξεπεράσουμε τις τρέχουσες συναισθηματικές και πνευματικές μας καταστάσεις.

Η ψεύτικη θετικότητα μπορεί να διαιωνίσει πολύ το στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια. Η ενθάρρυνση κάποιου που έχει κλινική κατάθλιψη να επικεντρωθεί στα θετικά δεν είναι χρήσιμη και μπορεί στην πραγματικότητα να κάνει περισσότερο κακό. Αυτή η συμβουλή μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση ότι φταίνε επειδή δεν μπορούν απλά να παρακινήσουν τον εαυτό τους. Λέω στους ανθρώπους που παλεύουν με την κατάθλιψη ότι είναι πιο συντονισμένοι με την πραγματική ανθρώπινη εμπειρία και το συναίσθημα από εκείνους που προωθούν την ατζέντα των θετικών δονήσεων.

Οι πελάτες δεν έρχονται σε θεραπεία ή αναζητούν life coaching επειδή όλα στη ζωή τους πηγαίνουν υπέροχα. Έχουν κολλήσει σε ένα μοτίβο γεμάτο αρνητικά συναισθήματα και δεν φαίνεται να μπορούν να απελευθερωθούν. Μερικές φορές χρειαζόμαστε ένα αμερόληπτο τρίτο μέρος για να μας βοηθήσει να δούμε από τι τρέχουμε ή να μας προκαλέσει να αντιμετωπίσουμε αυτό που δεν είμαστε διατεθειμένοι να νιώσουμε. Οι φίλοι και τα αγαπημένα πρόσωπα δεν μπορούν να το κάνουν για εμάς, έχουμε πάρα πολλούς συναισθηματικούς δεσμούς. Η εκτέλεση αυτής της δύσκολης δουλειάς μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη αλλαγή. Χρειάζεται πραγματικό θάρρος να σταματήσεις να προσποιείσαι ότι τα έχεις όλα υπό έλεγχο.

Το μονοπάτι της ατομικοποίησης απαιτεί την πλήρη ένταξη όλων των πτυχών του εαυτού: καλή, κακή και άσχημη.

Μερικές φορές δεν υπάρχει τίποτα να κάνει με ή για αυτά τα συναισθήματα. Μερικές φορές χρειάζεται απλώς να αναγνωρίσουμε αυτά τα συναισθήματα—να καθίσουμε με λύπη, αγανάκτηση ή ζήλια χωρίς να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την εμπειρία ή να την ξεχωρίσουμε. Πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ξεδιπλωθεί, να γίνουμε μάρτυρες των συναισθημάτων που πλημμυρίζουν το είναι μας, να ρίξουμε φως στα σημεία όπου έχουμε κολλήσει. Βιώνουμε μια απαλότητα όταν αφήνουμε χώρο για όλα τα συναισθήματα, όχι μόνο εκείνα που θεωρούνται καλά.

Εάν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό να έχουμε με πολύπλευρο τρόπο τον χώρο και την αποδοχή, θα βιώσουμε τη ζωή στο έπακρο. Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει να αντιμετωπίζεις βάσανα.

Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι, χαρά χωρίς λύπη. Αν δεν βιώνουμε όλα τα συναισθήματα, δεν έχουμε βάση για σύγκριση.

Εάν ξεφεύγουμε από ορισμένα συναισθήματα παραμένοντας απασχολημένοι, εκφράζοντας ψεύτικη θετικότητα ή κάνοντας κατάχρηση ουσιών που αλλάζουν τη διάθεση, περιορίζουμε την ύπαρξή μας. Όταν σταματάμε και τιμούμε τα δύσκολα συναισθήματα, έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε πλήρως και να εντάξουμε όλα τα μέρη του εαυτού μας. Αυτά τα συναισθήματα θα μας βασανίζουν μέχρι να σταματήσουμε να τρέχουμε μακριά από αυτά — και από την αλήθεια του ποιοι είμαστε.

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε ένα αίσθημα θυμού, φόβου ή λύπης, σας προκαλώ να σταματήσετε, να ηρεμήσετε και να παραμείνετε ήσυχοι. Παρατηρήστε την αίσθηση στο σώμα σας και πάρτε μια βαθιά ανάσα σε αυτόν τον χώρο. Μπορεί ακόμη και να τοποθετήσετε ένα χέρι στο σημείο -στο στήθος, στο στομάχι, στο λαιμό- όπου φαίνεται να βρίσκεται το συναίσθημα. Όταν αναγνωρίζετε αυτά τα συναισθήματα, εκτιμάτε πραγματικά την ανθρώπινή σας κατάσταση. Μπορεί να νιώσετε μια χαλάρωση ή ένα συναίσθημα πρόκλησης να σας πλημμυρίζει. Αλλά θα σβήσει, σαν ένα κύμα που σκάει στην ακτή πριν υποχωρήσει στον ωκεανό.

Είναι επίσης σημαντικό να κατέχετε τα συναισθήματά σας. Κανείς δεν μπορεί να κάνει κανέναν να νιώσει με ιδιαίτερο τρόπο. Μπορεί να φαίνεται ότι κάποιος άλλος πατάει τη σκανδάλη, αλλά η πηγή της δυσφορίας είναι πάντα μέσα μας. Το να κατηγορείς για τον θυμό ή την αγανάκτησή σου κάποιον άλλο είναι ένας πολύ βολικός τρόπος να παρακάμψεις την απαραίτητη εσωτερική σου εργασία.

Το μονοπάτι της ατομικοποίησης ζητά την πλήρη ένταξη όλων των πτυχών του εαυτού: καλή, κακή και άσχημη. Μην αποθαρρύνεστε από τις δύσκολες στιγμές και τα συναισθήματα και μην τα απομακρύνετε ή μην μειώνετε την εμπειρία κάποιου άλλου ενθαρρύνοντας την ψεύτικη θετικότητα. Η αποκάλυψη και η κατανόηση του εαυτού είναι ένα ταξίδι ζωής που απαιτεί απόρριψη της συμβατικής συμπεριφοράς και τη μάσκα της θετικότητας. Η Τζουν Σίνγκερ, γνωστή ψυχολόγος, το είχε θέσει ως εξής:

“Είναι εύκολο πράγμα να λες «να είσαι ο εαυτός σου», αλλά τελείως άλλο πράγμα να ξέρεις ποιος είσαι πραγματικά. Πώς μπορείς να είσαι ο εαυτός σου αν δεν γνωρίζεις αυτόν τον εαυτό; Επομένως, η διαδικασία της ατομικοποίησης γίνεται αναζήτηση της αυτογνωσίας.”

Η Φιλοσοφία Επιστρέφει