Οι εγκέφαλοι παιδιού και ενήλικα συγχρονίζονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού
Είχατε ποτέ την αίσθηση ότι συνδέεστε με ένα μωρό ενώ παίζετε μαζί του; Μία νέα έρευνα αποκαλύπτει πως μπορεί κυριολεκτικά να βρίσκεστε στο ίδιο «μήκος κύματος» και να παρουσιάζετε παρόμοια εγκεφαλική δραστηριότητα ενεργοποιώντας τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου.
Η έρευνα
Μια ομάδα απ’ το Πανεπιστήμιο του Princeton διεξήγαγε την πρώτη έρευνα ως προς το πώς αλληλεπιδρούν οι εγκέφαλοι του μωρού και του ενήλικα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, και βρήκαν μετρήσιμες ομοιότητες. Με άλλα λόγια, η εγκεφαλική δραστηριότητα ενός μωρού και ενός ενήλικα αυξομειώνονταν παράλληλα καθώς μοιράζονταν παιχνίδια και είχαν οπτική επαφή. Η έρευνα διεξήχθη στο εργαστήριο του Πανεπιστημίου, όπου οι ερευνητές μελετούν πώς τα μωρά βλέπουν, μιλούν και κατανοούν τον κόσμο.
Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι οι εγκέφαλοι ενηλίκων συγχρονίζονται όταν βλέπουν ταινίες ή όταν ακούν ιστορίες, αλλά λίγα ήταν γνωστά για το πώς ο «νευρικός συγχρονισμός» αναπτύσσεται στα πρώτα στάδια της ζωής. Οι ερευνητές παρατήρησαν πως έχει σημαντικές επιδράσεις στην κοινωνική ανάπτυξη και τη γλωσσική εκμάθηση.
Οι μετρήσεις επικοινωνίας σε πραγματικό χρόνο ήταν δύσκολες, εφόσον σε προηγούμενα πειράματα οι μετρήσεις γίνονταν στο συγχρονισμό των εγκεφάλων ενηλίκων. Σε αυτό το πείραμα οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα νέο διπλό σύστημα εγκεφαλικής απεικόνισης που μετράει την οξυγόνωση του αίματος ως δείκτη νευρικής λειτουργίας. Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν τη νευρική συνεργασία μεταξύ μωρού και ενήλικα καθώς έπαιζαν με παιχνίδια, τραγουδούσαν τραγούδια ή διάβαζαν ένα βιβλίο.
Ο ίδιος ενήλικας αλληλεπίδρασε και με τα 42 βρέφη και νήπια που συμμετείχαν στην έρευνα. Από αυτούς, οι 21 δε συμπεριλήφθηκαν λόγω υπερβολικής κινητικότητας και 3 ακόμη αρνούνταν να βάλουν το καπέλο μέτρησης. Έτσι έμειναν 18 παιδιά, ηλικίας από 9 έως 15 μηνών.
Το πείραμα
Το πείραμα είχε δύο μέρη. Στο ένα μέρος ο ενήλικας περνούσε 5 λεπτά αλληλοεπίδρασης απευθείας με ένα παιδί-παίζοντας με παιχνίδια, τραγουδώντας τραγουδάκια ή διαβάζοντας παραμύθια-ενώ το παιδί καθόταν στην ποδιά του γονέα. Στο άλλο μέρος, ο ενήλικας γυρνούσε στο πλάι και έλεγε την ιστορία σε άλλον ενήλικα, ενώ το παιδί έπαιζε ήρεμα με τον γονιό.
Τα καπέλα συγκέντρωσαν δεδομένα από 57 κανάλια του εγκεφάλου που σχετίζονται με την πρόβλεψη, την επεξεργασία της γλώσσας και την κατανόηση της προοπτικής του άλλου.
Όταν εξέτασαν τα δεδομένα, οι ερευνητές βρήκαν ότι κατά τη διάρκεια της διαπροσωπικής επικοινωνίας, οι εγκέφαλοι των μωρών συγχρονίζονταν με του ενήλικα σε μέρη που σχετίζονται με υψηλή κατανόηση του κόσμου-βοηθώντας ίσως τα παιδιά να αποκωδικοποιήσουν το μήνυμα μιας ιστορίας ή να αναλύσουν τα κίνητρα του ενήλικα που τους διαβάζει.
Όταν ο ενήλικας και το παιδί δεν είχαν την άμεση επαφή και συναναστρέφονταν με άλλα άτομα, χάθηκε η σύνδεση μεταξύ τους.
Οι εκπλήξεις
Αυτό επιβεβαίωσε τις προσδοκίες των ερευνητών, όμως τα δεδομένα είχαν και εκπλήξεις. Για παράδειγμα, η πιο δυνατή σύνδεση εντοπίστηκε στον προμετωπιαίο φλοιό, που σχετίζεται με τη μάθηση, το σχεδιασμό και τις εκτελεστικές λειτουργίες, ενώ οι ερευνητές πίστευαν ότι αυτός ο φλοιός είναι υπανάπτυκτος κατά τη διάρκεια της βρεφικής ηλικίας.
Επίσης παρατηρήθηκε ότι ο εγκέφαλος του βρέφους συχνά ξεπερνούσε τον εγκέφαλο του ενήλικα κατά μερικά δευτερόλεπτα, προτείνοντας έτσι ότι τα μωρά δεν δέχονται απλώς παθητικά πληροφορίες αλλά μπορούν να οδηγήσουν τους ενήλικες προς το επόμενο πράγμα που θα εστιάσουν όπως ποιο παιχνίδι να επιλέξουν ή ποιες λέξεις να πουν.
Ενώ επικοινωνούσαν, το παιδί και ο ενήλικας δημιουργούσαν μια θηλειά ανατροφοδότησης. Δηλαδή, ο εγκέφαλος του ενήλικα φαινόταν να μπορεί να προβλέψει πότε το βρέφος θα χαμογελάσει, ενώ ο εγκέφαλος του βρέφους φαινόταν να μπορεί να προβλέψει πότε ο ενήλικας θα μιλήσει «μωρουδίστικα», ενώ και οι δύο εγκέφαλοι είχαν συντονισμένη οπτική επαφή και προσοχή στα παιχνίδια. Έτσι, όταν ένα μωρό και ένας ενήλικας παίζουν μαζί, οι εγκέφαλοί τους επηρεάζουν ο ένας τον άλλον με δυναμικούς τρόπους.
Συμπεράσματα
Αυτή η προσέγγιση του «διπλού εγκεφάλου» στη νευροεπιστήμη μπορεί να ανοίξει πόρτες στην κατανόηση του πώς διαλύεται αυτός ο συγχρονισμός σε άτυπη ανάπτυξη για παιδιά που πάσχουν από αυτισμό, καθώς και στο πώς οι εκπαιδευτικοί μπορούν να βελτιώσουν τις εκπαιδευτικές τους τεχνικές ώστε να απευθύνονται στους ποικίλους εγκεφάλους των παιδιών. (Πηγή: sciencedaily, Μετάφραση-Απόδοση: philosophyreturns.gr)
Γραφτείτε στο εβδομαδιαίο μας newsletter για να μη χάνετε τις δημοσιεύσεις μας
Δείτε επίσης:
Ο έπαινος προς τους μαθητές βελτιώνει τη συμπεριφορά τους
Μια ολιστική εκπαίδευση με ενσυναίσθηση και συμπόνια
Δες με αισιοδοξία τη ζωή εκπαιδεύοντας το νου σου
9 μαθήματα του Κομφούκιου που θα αλλάξουν την άποψη σας για τη ζωή
Χόρχε Μπουκάι: Γράμμα στην κόρη μου
