7 ψυχολογικοί λόγοι που σαμποτάρετε την αυτοπεποίθησή σας

by admin
1,2K views

7 ψυχολογικοί λόγοι που σαμποτάρετε την αυτοπεποίθησή σας

Αφήστε αυτές τις κακές συνήθειες να φύγουν και η αυτοπεποίθηση θα αυξηθεί

Αποσπάσματα από άρθρο του Nick Wignall

Το να μην μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου έχει όλα τα σχήματα και μεγέθη, από τη χρόνια αυτοαμφισβήτηση έως την αναποφασιστικότητα και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Δεν είναι τα γεγονότα από το παρελθόν σας που δυσκολεύουν να εμπιστευτείτε τον εαυτό σας – είναι οι συνήθειές σας στο παρόν.

Αν θέλετε να αρχίσετε να εμπιστεύεστε περισσότερο τον εαυτό σας, προσέξτε αυτές τις λεπτές ψυχολογικές συνήθειες που σαμποτάρουν την αυτοπεποίθησή σας και προσπαθήστε να τις εξαλείψετε.

1. Εμμονή με το παρελθόν

Αν δυσκολεύεστε να εμπιστευτείτε τον εαυτό σας, αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι έχετε αποκτήσει την κακή συνήθεια να μηρυκάζετε το παρελθόν, ειδικά τα λάθη ή τις ατυχίες.

Βλέπετε, πολλοί άνθρωποι πείθουν τον εαυτό τους ότι πρέπει να αναλύουν συνεχώς τα λάθη  του παρελθόντος που επαναλαμβάνουν για να αποφύγουν να τα κάνουν στο μέλλον.
Και ενώ αυτό μπορεί να ενισχύσει έναν υγιή προβληματισμό, μπορείτε πάντα να καταλάβετε πότε μετατρέπεται σε έναν ανθυγιεινό μηρυκασμό από αυτά τα δύο σημάδια:

  • Δεν είναι παραγωγικό.
  • Είναι ψυχαναγκαστικό.

Αν θέλετε να εμπιστευτείτε περισσότερο τον εαυτό σας, ζήστε τη ζωή σας προς τα εμπρός, όχι αντίστροφα.

Αναλάβετε την ευθύνη για τα λάθη σας, με φυσικό τρόπο. Και μάθετε από αυτά αν μπορείτε. Αλλά μετά από αυτό, να έχετε το θάρρος και τη συμπόνια για τον εαυτό σας να τα αφήσετε να φύγουν για να συνεχίσετε τη ζωή σας.

2. Ανησυχία για το μέλλον

Η ανησυχία για το μέλλον είναι η άλλη πλευρά του μηρυκασμού για το παρελθόν.

Η ανησυχία είναι θεμελιωδώς διαφορετική από τον αποτελεσματικό σχεδιασμό και την επίλυση προβλημάτων.

Γιατί λοιπόν το κάνουμε; Γιατί να ανησυχούμε τόσο πολύ αν αυτό μας κάνει μόνο ανήσυχους και σκοτώνει την αυτοπεποίθησή μας χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουμε τίποτα;

Κι όμως ανησυχούμε γιατί κάνει κάτι για εμάς…

Η ανησυχία μας δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου.

Αλλά το να αντιμετωπίσουμε τους περιορισμούς και την αδυναμία μας (και όλη τη θλίψη που θα συνοδευόταν από αυτό) είναι βαθιά τρομακτικό. Έτσι ανησυχούμε γιατί μας κάνει να νιώθουμε ότι έχουμε τον έλεγχο και μπορούμε να κάνουμε κάτι.

Αλλά τελικά είναι μια παγίδα: Δεν μπορείτε να ελέγξετε σχεδόν όλα όσα θα θέλατε.

«Υπήρχαν πολλά τρομερά πράγματα στη ζωή μου και τα περισσότερα από αυτά δεν έγιναν ποτέ». ― Michel de Montaigne

3. Να εμπιστεύεσαι τα συναισθήματά σου

Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να ακούς τα συναισθήματά σου και να τα εμπιστεύεσαι τυφλά.

Πολιτιστικά, τείνουμε να βάζουμε τα συναισθήματα σε ένα βάθρο και να τα ρομαντικοποιούμε. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι μόνο μία από τις πολλές πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας – όχι πιο ιδιαίτερες ή έγκυρες από οποιαδήποτε άλλη νοητική ικανότητα, όπως η αίσθηση, η αντίληψη ή η λογική σκέψη.

Θυμηθείτε:

Τα συναισθήματά σας θα σας παρασύρουν τόσο συχνά, όσο συχνά θα σας βοηθήσουν.

Ακούστε με κάθε τρόπο τα συναισθήματά σας. Αλλά μην τα εμπιστεύεστε ποτέ τυφλά.

4. Τελειομανία

Η τελειομανία είναι αποτέλεσμα της σκέψης “όλα ή τίποτα”:

Γιατί όμως το κάνουμε; Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα της τελειομανίας παρά το άγχος, την αγωνία και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση που φέρνει;

Εδώ είναι το θέμα της ψυχολογίας της τελειομανίας:

Η τελειομανία δεν έχει να κάνει με το πώς να τα κάνεις τέλεια, αλλά με το πώς να νιώθεις τέλειος.

Οι περισσότεροι τελειομανείς θα παραδεχτούν αβίαστα ότι τα υπερβολικά πρότυπα τους για επίτευξη είναι εντελώς μη ρεαλιστικά. Αλλά συνεχίζουν να τα κρατούν… Γιατί;

Γιατί κατά βάθος η τελειομανία έχει να κάνει λιγότερο με το να φοβάσαι την ίδια την αποτυχία και περισσότερο στο να μην ανέχεσαι στο να νιώθεις αποτυχημένος.

Αν θέλετε να αρχίσετε να εμπιστεύεστε περισσότερο τον εαυτό σας, εξασκηθείτε στο να μπορείτε να νιώθετε άσχημα και να κάνετε τα πράγματα ούτως ή άλλως. Η συναισθηματική ανοχή είναι μια υπερδύναμη.

«Η ευτυχία μου αυξάνεται σε ευθεία αναλογία με την αποδοχή μου και σε αντίστροφη αναλογία με τις προσδοκίες μου». ― Michael J. Fox

5. Αναβλητικότητα

Η αναβλητικότητα σημαίνει ότι έχετε παραβιάσει μια υπόσχεση προς τον εαυτό σας. Και ο εγκέφαλός σας το προσέχει…

Για παράδειγμα:

Είπατε ότι θα τελειώσετε επιτέλους αυτή την παρουσίαση σήμερα το απόγευμα. Αλλά επειδή η εργασία στην παρουσίαση, σάς κάνει να αγχώνεστε, αποφεύγετε να το κάνετε και καθαρίζετε το γραφείο σας. Εκλογικεύετε αυτήν την απόφαση λέγοντας στον εαυτό σας ότι δεν μπορείτε να εργαστείτε σε ένα ακατάστατο γραφείο.

Αυτή εκλογίκευση μπορεί να σας κάνει να νιώσετε καλύτερα αυτή τη στιγμή, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: δεν κοροϊδεύετε κανέναν – σίγουρα όχι τον εαυτό σας.

Όταν αναβάλλετε και αθετείτε μια υπόσχεση προς τον εαυτό σας, διδάσκετε τον εγκέφαλό σας ότι δεν είναι δυνατόν να σας εμπιστευτούν ότι θα τηρήσετε τις δεσμεύσεις σας.

Επομένως, αν έχετε τη χρόνια συνήθεια να καθυστερείτε, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι δυσκολεύεστε να εμπιστευτείτε τον εαυτό σας.

«Το κίνητρο έρχεται συχνά μετά την αρχή της δράσης, όχι πριν. Η δράση παράγει ορμή».— James Clear

6. Αναζήτηση επιβεβαίωσης

Η αναζήτηση σιγουριάς είναι ουσιαστικά η εξωτερική ανάθεση της σκληρής δουλειάς της διαχείρισης δύσκολων συναισθημάτων σε κάποιον άλλο. Και εκτός του ότι οδηγεί σε δυσαρέσκεια και σύγκρουση στις σχέσεις σας, η αναζήτηση επιβεβαίωσης έχει το άλλο μειονέκτημα ότι σκοτώνει απόλυτα την αυτοπεποίθησή σας και την ικανότητά σας να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας.

Εάν συνήθως αποφεύγετε την ευθύνη της διαχείρισης των δικών σας επώδυνων συναισθημάτων, λέτε στον εγκέφαλό σας ότι δεν μπορείτε να τα διαχειριστείτε μόνοι σας.
Γιατί ο εγκέφαλός σου να σε εμπιστεύεται αν αυτό είναι το μήνυμα που παίρνει συνέχεια;

Προφανώς, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να αναζητάς σε κάποιους άλλους συναισθηματική υποστήριξη, μερικές φορές. Αλλά αν το κάνετε, αποκλείοντας να αντιμετωπίσετε τα πράγματα μόνοι σας, είναι μια αφορμή για χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Τελικά, τα συναισθήματά σας είναι δική σας ευθύνη και μόνο δική σας.

7. Αγνοώντας την περιέργειά σας

Ως ψυχολόγος, μια από τις πιο θλιβερές ιστορίες που άκουσα ξανά και ξανά ήταν πώς οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα παιδικά όνειρα και τα πάθη τους επειδή δεν εγκρίθηκαν από τους γονείς ή άλλα ισχυρά πρόσωπα.

Τι λέτε στο μυαλό σας εάν ξοδεύετε δεκαετίες καταπιέζοντας τα γνήσια ενδιαφέροντα και την περιέργειά σας κάνοντας μόνο αυτά που η κοινωνία ή η οικογένειά σας πιστεύει ότι είναι σημαντικά;

Ναι, διδάσκετε το μυαλό σας – τον εαυτό σας – ότι αυτό που θέλετε και σας ενδιαφέρει δεν είναι σημαντικό.

Και ακόμη χειρότερα, ότι η επιθυμία σας δεν είναι τόσο σημαντική όσο η επιθυμία των άλλων.

Από την άλλη πλευρά, ένας από τους καλύτερους τρόπους για να αρχίσετε να ξαναχτίζετε την εμπιστοσύνη στον εαυτό σας είναι να έχετε το θάρρος — ναι, μερικές φορές χρειάζεται θάρρος! — να ακολουθήσετε την περιέργειά σας και να επιδιώξετε τα πράγματα που σας ενδιαφέρουν αυθεντικά, ακόμα κι αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με το τι πιστεύει η κοινωνία ή ο σύζυγός σας ή όποιος άλλος.

«Το να μην είσαι εσύ, είναι ο πιο επικίνδυνος τρόπος του να αναπτύσσεσαι». ― Aniekee Tochukwu Ezekiel

Η Φιλοσοφία Επιστρέφει